راهکارهای بهبود هوش عاطفی در دانشجویان دانشگاه تهران

هدف این پژوهش ارائه راهکارهای بهبود هوش عاطفی در دانشجویان دانشگاه تهران می باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع تحقیق، اکتشافی است. در بخش روش از رویکرد تلفیقی (کمی و کیفی) استفاده شده است. این تحقیق شامل دو دسته از افراد مختلف بود. جامعه اول شامل اساتیدی بودند که در حوزه مدیریت صاحبنظر بوده اند و جامعه دوم شامل تمامی دانشجویان دانشگاه تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. مبتنی بر روش پژوهش (معادلات ساختاری) محقق برای رسیدن به هدف خود و پاسخ سوالات تحقیق، از دو گروه افراد نمونه استفاده نمود. دسته اول، اساتیدی بودند که در حوزه مدیریت صاحبنظر بوده اند و اعتبارسنجی عوامل (پرسشنامه دوره اول) توسط ۷ تن از این دسته، انجام شد تا شبکه احتمالی علی مشخص گردد. سپس با بررسی دقیق تر و تصریح سوالات تحقیق، پرسشنامه دور دوم در گروه دانشجویان دانشگاه تهران به تعداد ۶۰ نفر، که به صورت روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده اند، اجرا گردید. گردآوری اطلاعات در این پژوهش در دو بخش کتابخانه ای و میدانی انجام گرفت و برای جمع آوری اطلاعات مورد نظر جهت بررسی موضوع و پاسخ به سوالات، از پرسشنامه استفاده شد.در تحقیق حاضر جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کفایت میر اولکین و بارتلت، معادلات ساختاری استفاده شد و در کلیه تجزیه و تحلیل های آماری این پژوهش از نرم افزار Amos و Spss استفاده گردید. دو راهکار خوش بینی و همدلی عاطفی به علت اینکه بار عاملی پایینی داشتند،اولویت کمتری به آنها داده شد. نتایج نشان داد راهکارهای بهبود هوش عاطفی در دانشجویان دانشگاه تهران شامل خودکنترلی، خودآگاهی،فرآیندهای واسطه خودکارآمدی، مهارت های ارتباط بین فردی و خودارزشمندی می باشند.

کلیدواژه ها:

هوش عاطفی ، راهکارها ، دانشجویان دانشگاه تهران