پیشبینی درماندگی روانشناختی بر اساس طرحواره های ذهنی ناسازگار اولیه و راهبردهای مقابله ای در زنان متاهل

هدف پژوهش حاضر پیشبینی درماندگی روانشناختی بر اساس طرحواره های ذهنی ناسازگار اولیه و راهبردهای مقابلهای در زنان متاهل بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر قزوین در سال ۱۴۰۱ بود که بر اساس جدول مورگان و نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰۰ نفر از زنان متاهل به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه، درماندگی روانشناختی و راهبردهای مقابلهای پاسخ دادند. یافته های حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که طرحواره های ناسازگار اولیه میتواند ۰/۴۳ درماندگی روانشناختی را پیشبینی کند. همچنین راهبرد مساله مدار میتواند ۰/۴۴ درماندگی روانشناختی را پیشبینی کند. همچنین راهبرد هیجانمدار نیز میتواند ۰/۲۵ درماندگی روانشناختی را پیشبینی کند و راهبرد اجتنابی نیز میتواند۰/۴۹ درماندگی روانشناختی را پیشبینی کند. با توجه به تایید فرضیه های پژوهش میتوان گفت در مشاوره خانواده و زوج درمانی به بررسی طرحواره های ناسازگار اولیه و راهبردهای مقابله ای زوجین باید توجه شود.

کلیدواژه ها:

درماندگی روانشناختی ، طرحواره های ذهنی ناسازگار اولیه ، راهبردهای مقابله ای