مقایسه دو روش الایزای آنتی بادی سرم و Nested-PCR مدفوع جهت تشخیص عفونت مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاو
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات دامپزشکی، دوره: 78، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 221
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JVR-78-1_003
تاریخ نمایه سازی: 27 خرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه مطالعه: مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس عامل ایجاد بیماری شایع یون در گله های شیروار است. تشخیص زود هنگام عفونت پاراتوبرکلوزیس می تواند سبب بهبود برنامه های کنترلی بیماری شود.هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه حساسیت و ویژگی دو روش الایزای آنتی بادی سرم و Nested-PCR مدفوع جهت تشخیص آلودگی به باکتری مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکولوزیس انجام شد.روشکار: به منظور جستجوی پادتن ضد مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس از آزمون الایزای جذبی با استفاده از یک کیت تجاری، پس از مجاورسازی نمونه های سرم با آنتی ژن مایکوباکتریوم فلئی جهت کاهش واکنش های متقاطع انجام شد. جهت جستجوی ژنوم باکتری در مدفوع از روش Nested-PCR و با استفاده از توالی های نوکلئوتیدی مربوط به قطعات ژنی اختصاصی MAP یعنی IS۹۰۰ بهره گیری شد.نتایج: از مجموع ۲۲۰۳ نمونه سرمی آزمایش شده با الایزا، ۱۱۲ مورد مثبت (۰۸/۵ درصد) و ۲۰۹۱ مورد منفی (۹۲/۹۴ درصد) بود. نتایج آزمون Nested-PCR مدفوع رکتوم نشان داد از ۵۹ راس گاو با نتیجه مثبت در الایزای سرم، ۴۷ راس (۶۶/۷۹ درصد) نتایج PCR مدفوع رکتوم آن ها مثبت و در ۱۲راس (۳۴/۲۰ درصد) نتایج PCR مدفوع رکتوم آن ها منفی بود. همچنین از ۳۱ راس گاو با نتیجه منفی در آزمون الایزا، در ۱۵راس (۳۸/۴۸ درصد) نتایج PCR مدفوع رکتوم آن ها مثبت و در ۱۶راس (۶۲/۵۱ درصد) نتایج PCR مدفوع رکتوم آن ها منفی بود.نتیجهگیری نهایی: با توجه به حساسیت پائین PCR در مقایسه با ELISA، ارزش اخباری مثبت و منفی و صحت تست ELISA و همچنین هزینه بر و زمان بر بودن و نیاز به امکانات آزمایشگاهی بیشتر و پیچیده تر PCR نسبت به ELISA، می توان چنین نتیجه گیری نمود که آزمون ELISA نسبت به PCR روش مناسب تری برای بررسی های غربال گری و مطالعات اپیدمیولوژیک می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی کولیوند
دانش آموخته دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
محمد رحیم حاجی حاجیکلایی
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
محمد نوری
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
محمد خسروی
گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
داریوش غریبی
گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :