بررسی شیوه های بازنمایی جایگاه اجتماعی «شخصیت های زن» در داستان کوتاه دهه ۲۰ «با تکیه بر داستان های ابراهیم گلستان»

با نگاهی گذرا به آثار داستانی دهه بیست تا دهه پنجاه خورشیدی، به وضوح نفوذ رئالیسم دربطن و متن داستانها مشاهده می شود. شخصیت های رئالیستی در داستان کوتاه معمولا جایگاهاقتصادی – اجتماعی سطح پائین تری دارند و دچار مشکلاتی می شوند یا تجربه هایی را از سرمی گذرانند که با جایگاه فرومرتبه آنان در سلسله مراتب اجتماعی تطابق دارد. پژوهش حاضر بهشیوه توصیفی – تحلیلی تلاش می کند به این پرسش پاسخ دهد که با توجه به دیدگاه رئالیستی حاکم بر داستان کوتاه در دهه بیست، ابراهیم گلستان چه تصویری از «زن» و «جایگاه اجتماعی وی» در این مقطع تاریخی ترسیم کرده است؟ یافته ها نشان می دهد که شخصیت های «زنانه» در این داستانها و شیوه پردازش آنها به گونه ای است که در ارتباط با سایر شخصیت ها معرفیمی شوند. این شخصیت ها نقش موثری در ارائه تصویری کامل از زن در جامعه دارند و هر یک از آن ها نمادی از یک طبقه اجتماعی خاص هستند. هیچکدام از شخصیت های «زن» در این داستان ها به شیوه مستقیم معرفی نشده اند «کنش ها» «افکار»، «گفتار» آنها ابزار اصلی نویسندگان برای شناساندن این شخصیت ها به خواننده هستند. به نظر می رسد تناقض ها و دوگانگی هایی که در انتخاب نام های زنان مشاهده میشود، با هدف به تصویر کشیدن تناقضات، آشفتگیها و تعارضات جامعه باشد

کلیدواژه ها:

داستان کوتاه ، دهه ۲۰ ، جایگاه اجتماعی زنان ، ابراهیم گلستان