رویکرد بزه دیده شناختی به ناشناختگی در زیست مجازی

هرچند تصور زیست مجازی بدون زیست حقیقی امری غیرممکن می­باشد، لکن وجود موازی و هم زمان این دو ،موجبی برای بروز پدیده ای به نام حضور از زیست حقیقی به زیست مجازی شده است. پدیده ای که بنا به شرایط خاص و تفاوت های ماهوی این دو زیست، قابل تحلیل در جرمشناسی بزه دیده شناختی است. مهم ترین عنصر در تحلیل مقاله حاضر تفاوت های ماهوی این دو نوع از زیست، از نظر ناشناختگی افراد و  به تبع آن رنگ باختگی مفهوم اعتماد در زیست مجازی است که به دلیل عدم توجه از سوی شهروندان در زمان حضور در زیست مجازی موجبات زمینه سازی جرائم را به دنبال دارد. با در نظر گرفتن این مهم در شرایط امروزی زیست حقیقی و بنا بر آثار و تبعات گسترده ای که در این نوع از حضور در زیست مجازی به وجود می آید، بایستی قائل به بازتعریف وظایف و مسئولیت های جدید برای شهروندان و حکمرانان در تامین امنیت شهروندان گردید. وظایفی که در شرایط کنونی گاه به صورت غیررسمی از سوی حکمرانان مدنظر قرار می گیرد. لکن اهمیت تامین امنیت شهروندان و وظیفه حکمرانان در پیشگیری از جرم، کاهش و جبران خسارت احتمالی به شهروندان مهم ترین دلایل برای رسمیت بخشیدن و هنجارمند نمودن چنین موضوعی می باشد.

کلیدواژه ها:

زیست مجازی ، زیست حقیقی ، عدم اعتماد ، ناشناختگی