کاهش ترافیک در شهر با رویکردهای شهرسازی هوشمند

عملکرد شهری در حال حاضر نه تنها به وقف یک شهر از زیرساخت های سخت (سرمایه فیزیکی)، بلکه، و به طور فزاینده ای، به در دسترس بودن و کیفیت ارتباطات دانش و زیرساخت های اجتماعی (سرمایه انسانی و اجتماعی) بستگی دارد. شکل اخیر سرمایه برای رقابت شهری تعیین کننده است. در این زمینه، اخیرا مفهوم «شهر هوشمند» به عنوان یک ابزار استراتژیک برای دربرگرفتن عوامل تولید شهری مدرن در یک چارچوب مشترک و به ویژه برای برجسته کردن اهمیت فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در گذشته معرفی شده است. این مقاله به بررسی و تحلیل اهمیت و اثربخشی استفاده از رویکردهای شهرسازی هوشمند در کاهش ترافیک و بهبود حمل و نقل در شهرها، به ویژه در شهرهای ایران، می پردازد. در این مقاله، مفاهیم و اصول اساسی شهرسازی هوشمند و حمل و نقل هوشمند مورد بررسی قرار می گیرند. همچنین، شاخص ها و معیارهای بومی و ایرانی برای ارزیابی و اولویت بندی رویکردهای شهرسازی هوشمند و حمل و نقل هوشمند، به ویژه در زمینه های ترافیک، شهرهای پیاده و دوچرخه سواری هوشمند، شهرهای کاربری مختلط و مدیریت ترافیک هوشمند مورد بررسی قرار می گیرند. همچنین، در این مقاله مزایا و معایب استفاده از رویکردهای شهرسازی هوشمند و حمل و نقل هوشمند در شهرها مورد تحلیل قرار می گیرند و راهکارها و پیشنهادهایی برای پیاده سازی و اجرای این رویکردها در شهرهای ایران ارائه می شود. نتیجه گیری این مقاله نشان می دهد که اجرای رویکردها، هدف مقاله حاضر روشن کردن تعریف مفهوم "شهر هوشمند" و استفاده از این رویکرد برای دستیابی به حمل و نقل است. ما یک تعریف متمرکز و عملیاتی و شاخص سازی از این ساختار ارائه می دهیم. لذا باعث تدوین یک دستور کار استراتژیک جدید برای شهرها می شود که به آنها امکان می دهد به توسعه شهری پایدار و چشم انداز شهری بهتر دست یابند. به عنوان راه حلی برای این مشکل، مفهوم سیستم های حمل و نقل هوشمند و بخشی از این مفهوم رویکرد شهر هوشمند است که از ترکیبی از اینترنت اشیا و فناوری اطلاعات و ارتباطات برای مدیریت مسائل شهر تشکیل شده است را شرح داده و در نهایت با ارائه شاخص های ارجح به مفهوم شهری پایدار می رسیم.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: شهر هوشمند ، حمل و نقل هوشمند ، ترافیک ، توسعه پایدار