بررسی اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بر کیفیت خواب و ناگویی هیجانی در افراد مبتلا به بی خوابی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بر کیفیت خواب و ناگویی هیجانی در افراد مبتلا به بی خوابی انجامشد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مردانمراجعه کننده به کلینیک های داخلی در سال ۱۴۰۱ بود. از میان آن ها، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت را به مدت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه اییدریافت کرد. در حالی که، گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه با استفاده از کیفیت خواب پترزبورگ و ناگویی هیجانی در پیشآزمون و پس آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها:نتایج نشان داد که بین نمرات پس آزمون و پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود داشت (p<۰/۰۵) و روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت توانست باعث کاهش معنی داری در کیفیت خواب و ناگویی هیجانی در افراد مبتلا به بی خوابی در گروه آزمایش گردد. نتیجه گیری:با توجه به نتایج بدستآمده، متخصصان روانشناسی و مشاور می توانند برای کیفیت خواب و ناگویی هیجانی در افراد مبتلا به بی خوابی از روان درمانی پویشی فشرده و کوتاهمدت بهره ببرند.

کلیدواژه ها:

روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت ، کیفیت خواب ، ناگویی هیجانی ، بی خوابی