بررسی تاثیر روش تدریس روایت گویی بر یادگیری درس علوم برای دانش آموزان

در روایت گویی با شیوه هایی که از گذشته های دور در بین مردم رایج بوده است اهداف بسیاری نهفته است . در روایت گویی باشیوه های معمول به رشد و پرورش نیروی تخیل ، رشد شناخت ، تکامل ذوق هنری ، شکوفایی شوق مطالعه و حتی توانایی بهبودسوادآموزی و تحصیل توجه بسیاری می شود. روایت گویی با شیوه های قدیمی تر به دلیل ارتباط مستقیم و چهره به چهره ی روایت گو با مخاطب به کودک این توانایی را م ی دهد تا با میراث ها ی قومی و ملی خویش آشنا شود و هویت خود را شکل دهد.روایت گویی مقام اول را دریادگیری ، رشد تخیل ، کنجکاوی و خلاقیت کودکان در سنین پایین دارد. در این پژوهش هدف بررسی تاثیر روایت خوانی بر هوش کلامی کودکان پیش دبستانی است . فرضیه پژوهشی مبنی بر آن است که روایت خوانی موجب افزایش هوش کلامی کودکان پیش دبستانی می گردد. روایت خوانی شامل بازگویی روایت ، حکایت ، روایت و افسانه به نثرا به شعر است که پیش چشم مخاطب به طور زنده اجرا می شود. از جمله موارد مهم و اثرگذار در تربیت کودک، تربیت هوش اخلاقی اوست . هوش اخلاقی به معنای توانایی درک درست از نادرست است . این عبارت به معنای برخوردار بودن از عقاید اخلاقی راسخ و قوی و عملکردن به آنهاست .

کلیدواژه ها:

تدریس ، روایت گویی ، دانش آموزان ، معلم ، یادگیری .