بررسی لقمان در قرآن کریم و مثنوی معنوی

قرآن به عنوان کتاب هدایت بشری همواره مورد توجه بوده و به ویژه وجود شخصیت های ممتاز قرآنی ، محققان را واداشته تا در مورد این اسوه ها به مطالعه بپردازند.لقمان حکیم یکی از این چهره های برجسته ی قرآن است .در این رساله لقمان از دیدگاه قرآن و مثنوی مولوی مورد بررسی قرار گرفته است . نصایح لقمان در قرآن،شامل آموزه های اخلاقی ، اجتماعی و اعتقادی است که به ظاهر به فرزند خود می گوید اما،در واقع شامل همه ی افراد بشری می شود.این شخصیت قرآنی هر چند که پیامبر نیست اما از ایمان قوی برخوردار است تا جایی که حتی شیوه ی درس و پند دادن او مثل پیامبران است .بدون تردید مثنوی معنوی نیز پیرو و تالی همین قرآن مجید است و به نوعی تفسیر قرآن محسوب می شود.مولوی هر جا که توانسته از الفاظ و عبارات و مضامین قرآنی استفاده کرده است .در اکثر داستان ها و قصه های مثنوی رد پای آیات کریمه به چشم می خورد.بدون شک ارزش و اعتبار کنونی مثنوی به خاطر ارتباط تنگاتنگ این دو باهم است .در این مقاله سعی شده حکمت ها و نصایح دهگانه ی لقمان در قرآن و مثنوی مورد بحث و بررسی قرار گیرد و در کنار آن احادیث و روایات مختلفی نیز در آن موارد آورده شود.

کلیدواژه ها:

لقمان ، قران کریم ، مثنوی معنوی ، کتاب هدایت بشری .