نقش و تاثیر صنایع تبدیلی غذایی در کشاورزی ایران

بانک جهانی امنیت غذایی را دسترسی همه مردم به غذای کافی در هر زمان برای داشتن یک زندگی سالم تعریف می کند که شامل سه عنصر در «دسترس بودن غذا» «دسترسی به سلامتی غذا» و «پایداری در دریافت غذا» است که در دسترس بودن غذا شامل میزان مواد غذایی در مرزهای کشور از طریق تولید داخلی و واردات مواد غذایی، دسترسی به غذا، دسترسی فیزیکی و اقتصادی به منابع برای تامیناقلام غذایی مورد نیاز جامعه و ثبات در دریافت غذا نیز پایدار است. با دریافت ارزش غذایی مورد نیاز جامعه، افزایش جمعیت و رشداقتصادی کشورهای در حال توسعه منجر به رشد تقاضا برای مواد غذایی می شود، در حالی که هم اکنون بخش زیادی از محصولاتکشاورزی و ضایعات آنها از چرخه خارج می شود. تولید تا مصرف رایج است و به طور متوسط ۳۵ درصد از محصولات کشاورزی ایران در مراحل مختلف هدر می رود. این مقدار غذای ۱۵-۲۰ میلیون نفر از جمعیت کشور است. یکی از عوامل مهم ضایعات یا افت کیفیت محصولات کشاورزی، عدم توسعه فعالیت های صنعتی و تبدیلی است که با وجود همه پیشرفت های تکنولوژیکی، توسعه بخش کشاورزیتنها مکمل بخش صنعت نیست. بلکه اهمیت تولید مواد غذایی در ارتباط با امنیت غذایی ارزیابی می شود. در این پژوهش پس از بررسیاهداف و جایگاه ویژه صنایع تبدیلی در بخش کشاورزی به مشکلات موجود و دلایل آن پرداخته و پس از طبقه بندی صنایع تبدیلی بهبررسی اهداف برنامه پنجم توسعه در این خصوص و موضوعات متعددی برای آن پرداخته است. حضور موفق این صنعت در بازارهایجهانی. و با ارائه راهکارها و پیشنهادات عملی سعی در افزایش بهره وری داریم که در نتیجه موثرترین راه حل برای کمک به کاهشضایعات، افزایش ارزش افزوده و کمک به توسعه پایدار بخش کشاورزی و همچنین دستیابی به امنیت غذایی است. ایجاد اشتغال پایدار ازطریق فرآوری و ذخیره سازی محصولات کشاورزی به افزایش صادرات غیرنفتی، درآمدهای ارزی و افزایش تولید ملی از اثرات مستقیمصنایع تبدیلی کمک می کند.

کلیدواژه ها:

صنایع تبدیلی ، توسعه پایدار تولید ملی ، صنایع تبدیلی و تکمیلی ، محصولات کشاورزی