تبین تجارب بیماران سرطانی از نحوه برخورد کادر درمان در محروم ترین استان کشور: (یک مطالعه کیفی)

زمینه و هدفموفقیت در دنیای رقابتی سازمان ها به توانایی روابط مبتنی بر ارتباطات و اعتماد نیاز دارد. فقدان این عوامل در سازمان ها به خصوص سازمان های سلامت، میتواند پیامد های غیر قابل جبرانی برای خدمت گیرنده گان به دنبال داشته باشد. کیفیت خدمات درمانی، تاحدودی به نحوه برخورد کارکنان با بیماران بستگی دارد. نحوه صحیح برخورد پرسنل با بیماران در انتخاب بعدی آن مراکز درمانی و حتی تمکین به درمان موثر است. با توجه به کم برخوردار بودن استان سیستان و بلوچستان پژوهشی در این زمینه مورد نیاز می باشد. لذا هدف از این مطالعه تبیین تجارب بیماران سرطانی از نحوه برخورد کادر درمان در محروم ترین استان کشور بود.روش شناسی این پژوهش مقطعی، به صورت کیفی با هدف کاربردی بر روی ۳۴ نفر از بیماران سرطانی در سال ۱۴۰۱ انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، راهنمای مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. پس از تصویب طرح در کمیته اخلاق دانشگاه پژوهشگران به بیمارستان های منتخب مراجعه کردند و با بیماران و خانواده شان مصاحبه انجام گرفت. تمام مصاحبه ها ضبط و روزانه بر روی کاغذ پیاده سازی شد. در نهایت داده ها به روش تحلیل محتوا قراردادی، کد گذاری انجام شد.یافته هاپس از خلاصه سازی و کد بندی موارد مطرح شده از سوی شرکت کنندگان، پنج کد اصلی (برخورد نامناسب، مراجعه به استان های همجوار، نظرات ضد و نقیض پزشکان، عدم ارایه خدمات با کیفیت در برخی بیمارستان ها، بی اعتمادی) و ۸ کد فرعی استخراج گردید.نتیجه گیریبر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان چنین گفت که در بیمارستان ها, بیماران با پزشکان و پرستاران بیشترین برخورد را دارند. ارتباط پزشکان و پرستاران با بیمار باید به گونه ای باشد که بیمار به ادامه ی مراقبت های پزشکی و وفاداری به بیمارستان تشویق شود. لذا نیاز است مدیران بیمارستان ها بر تقویت و اثربخشی رفتار کارکنان پزشکی خود در ابعاد حرفه ای و عاطفی تمرکز داشته باشند و با بکارگیری رویکردهای مختلف آموزشی و انگیزشی در راستای بهبود آن و تطابق با نیاز بیماران حرکت نمایند.

کلیدواژه ها:

سرطان ، کادرسلامت ، نحوه برخورد