تعیین نقش الگوهای ارتباطی خانواده و خلق و خوی کودک در پیش بینی اضطراب جدایی در دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش الگوهای ارتباطی خانواده و خلق و خوی کودک در پیش بینی اضطراب جدایی در دانش-آموزان مقطع ابتدایی صورت گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرآذرشهر در سال تحصیلی ۱۳۹۷- ۱۳۹۸ بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس سنجش اضطراب جدایی (فرم والدین)، تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده و پرسشنامه خلق و خو و منش کلونینجر (فرم کودکان) بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش ورود استفاده شد که برای این منظور از نرم افزار آماری SPSS۲۰ بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که بین الگوی ارتباطی گفت و شنود و الگوهای ارتباطی با اضطراب جدایی رابطه منفی و بین الگوی ارتباطی همنوایی با اضطراب جدایی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. بین خلق و خوی کودک و مولفه های همکاری، اجتناب از آسیب، خود هدایتگری با خود فراروی با اضطراب جدایی رابطه منفی و بین مولفه وابستگی به پاداش با اضطراب جدایی دانش آموزان رابطه مثبت معنی دار وجود دارد(۰۵/۰p<). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که الگوهای ارتباطی خانواده و خلق و خوی کودک ۸/۳۶ درصد و مولفه های آنها ۷/۲۷ درصد می توانند تغییرات مربوط به اضطراب جدایی را به صورت معنی داری پیش بینی کنند(۰۱/۰p<؛ ۰۵/۰p<). نتایج به دست آمده بر لزوم توجه به الگوهای ارتباطی خانواده و خلق و خوی کودک در زمان کار با کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی، تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

اضطراب جدایی ، الگوهای ارتباطی خانواده ، خلق و خوی کودک