اثرات تغییرپذیری بر تعاملات و جنبه های عملگرایانه بین زبانی زبان یادگیرنده

زبان یادگیرنده نشان دهنده تنوع سیستماتیک و همچنین جامع است. در این مقاله سعی بر آن است تا رابطه بین استفاده از برخی مبادلات گفتاری خاص در میان مردم کرمان ایران و نحوه تاثیر لهجه کرمانی بر هویت اجتماعی آنها یعنی قدرت آنها در متقاعد کردن دیگران یا ادب آنها در روابط و گفتگوهای مختلف اجتماعی پیدا شود. . شرکت کنندگان ۲۴ نفر از دانش پژوهان بزرگسال بودند که در حال تحصیل در آموزش زبان انگلیسی در موسسه آموزش عالی کرمان بودند. در این مقاله برخی تبادلات گفتگوهای روزمره میان مردم کرمانی مورد تحلیل قرار گرفته است. در اغلب موارد، گفتار در گفته ها، تمایل بیشتر کودکان کرمانی را به استفاده از لهجه استاندارد به جای لهجه کرمانی تجسم می دهد. در واقع، فراگیران ترجیح می دهند از یک فرم در میان سایر فرم ها استفاده کنند. یکی از دلایل آن این است که بچه ها معتقدند وقتی لهجه ندارند (در اینجا لهجه کرمانی) می توانند دیگران را متقاعد کنند، مثلا وقتی به چیزی نیاز دارند و همچنین دلیل دیگر بر این است که با شبیه بودن بیشتر معیار است. تاکید می کنند که تمایل انسانی آنها برای تایید بیشتر برآورده می شود و به این ترتیب بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. در حالی که مردم به سبک های مختلف تداعی صحبت می کنند، به نظر می رسد که تعامل بین دانش آموزان کرمانی در بیان سخنان خود برای تاثیرگذاری بر شنونده نسبت به دانشجویان تهرانی با لهجه استاندارد، اعتماد کمتری دارد. دلایل آن روش هایی است که آنها به تبادلات گفتارشان، تلفظ و لحنشان شکل می دهند. در مطالعه عمل شناسی بین زبانی، بسیاری از زبان آموزان تمایل دارند هنگام صحبت در L۲ به هنجارهای عمل گرای L۱ خود پایبند باشند. نتیجه تفاوت بین روشی که زبان آموزان L۲ و زبان آموزان بومی در انجام اعمال ناگفتنی یکسان انجام می دهند و اهمیت پایبندی به یک لهجه خاص (در اینجا لهجه آمریکایی و نه لهجه انگلیسی) در فرآیند آموزش انگلیسی مورد بحث قرار می گیرد را نشان داد.

کلیدواژه ها:

زبان یادگیرنده ، تغییرپذیری ، تبادل گفتار و تعاملات ، عمل شناسی بین زبانی.