درسهای فرا گرفته از جابه جایی سکونتگاه پس از سوانح (مطالعه موردی: زمین لرزه فروردین 85 استان لرستان)

پس از وقوع زمین لرزه، با بررسی های صورت گرفته توسط کارشناسان در منطقه آسیب دیده، در صورت نا امن بودن مکان قبلی و وجودخطرات زیست محیطی، یا غیر قابل استفاده بودن زمین به دلایلی از قبیل فرسودگی محیط زیست، آلودگی، مسائل اقتصادی، و یا در صورتی که ابعاد و اقدامات کاهش خطر در مکان آسیب دیده هزینه بر باشد، به ناچار تصمیم به تغییر مکان سکونتگاه اولیه گرفته می شود. بسیاری از تجربیات گذشته نشان داده است که جابه جایی سکونتگاه، همواره با آثار و پیامدهای ناگواری، برای عده ای از آسیب دیدگان همراه بوده است؛ به طوری که اکثر خانواده های آسیب دیده ترجیح می دهند با وجود مشکلات فراوان، زندگی خود را در مکان پیشین ادامه دهند. مقاله حاضر، ضمن مرور ادبیات تخصصی موضوع و نگاهی به تجربیات گذشته، جابه جایی سکونتگاه پس از وقوع زلزله و میزان رضایتمندی مردم از این مسأله را با تأکید بر زمین لرزه فروردین ماه 1385 استان لرستان و با استفاده از تکنیکهای آماری مورد بررسی قرار می دهد

کلیدواژه ها:

سانحه ، جابه جایی سکونتگاه ، رضایتمندی آسیب دیدگان