هیستومورفومتری پوست ماهی تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus) در مواجه ه با غلظت های مختلف آمونیاک

توسعه سریع آبزی پروری منجر به پیدایش روشهای نوینی مانند آبزی پروری فشرده یا سیستم های گردش آب برای تولید پساب کشاورزی با غلظت بالای آلاینده های نیتروژنی شده است . اما این آلاینده ها و پسابهای شهری ، صنعتی و کشاورزی برای آبزیان مضر بوده و باعث افزایش خسارت و اتلاف انرژی می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی هیستومورفومتری پوست ماهی تیلاپیا نیل در معرض غلظت های مختلف آمونیاک انجام شد. در این مطالعه ، بچه های Oreochromis niloticus تهیه و برای سازگاری با شرایط جدید در وان نگهداری شدند و سپس هوادهی و تغذیه شدند. این آزمایش براساس افزایش حساسیت ماهی تیلاپیا نیل به آمونیاک انجام شد. سپس تست سمیت حاد بر روی ماهیان تیلاپیا در گروه آزمایش و کنترل به مدت ۹۶ ساعت طبق دستورالعمل استاندارد انجام گردید. برای مطالعات سمیت زیر کشنده، ۱۲۰ ماهی تیلاپیا نیل به چهار گروه، شامل سه گروه براساس درصدهای مختلف LC۵۰ ۹۶H (۱۰، ۲۰ و ۳۰ درصد (LC۵۰ ۹۶H و یک گروه کنترل دسته بندی شدند. گروه ها به مدت ۱۴ روز در دمای ثابت و PH کنترل شده در معرض آمونیاک قرار گرفتند. در نهایت آنالیز بافت شناسی روی ماهیان انجام شد. داده های به دست آمده نشان می دهد که غلظت بالای آمونیاک برای ماهیان سمی است و ممکن است باعث تغییر رنگ و رنگ پریدگی پوست شود. علاوه بر این ، آسیب های بافتی و تغییرات رفتاری مختلفی گزارش شده است ، به عنوان مثال کاهش اشتها، کاهش تحرک، تحرکات عصبی و بلع هوا از سطح آب، تسریع در تنفس و باز و بسته شدن پوشش آبشش که در نهایت منجر به مرگ در آبزیان می شود (۰۵/۰.(p<

کلیدواژه ها:

آمونیاک ، تیلاپیا نیل ، بافت شناسی ، غلظت کشنده