بررسی نقش میانجی سبکهای دلبستگی در رابطه سبکهای دفاعی و تکانشگری کودکان دبستانی

این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی سبکهای دلبستگی در رابطه بین سبکهای دفاعی و تکانشگری کودکان دبستانی در سال ۱۴۰۱ انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر پایه پنجم و ششم ابتدایی ناحیه ۶ مشهد بودند. نمونه پژوهش ۳۷۲ نفر و با روش تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه سبکهای دلبستگی هالپرن و کاپنبرگ((۲۰۰۶، پرسشنامه ی سبکهای دفاعی DSQ و پرسشنامه تکانشگری هیرسچفیلد و همکاران (۱۹۶۵) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری و با کمک نرم افزار smart plsتحلیل شد. نتایج تحلیل در آزمون فرضیه اصلی نتایج ضرایب مسیر و آزمون تی و آماره سوبل نشان داد که سبکهای دلبستگی، رابطهی بین سبکهای دفاعی و تکانشگری را میانجیگری می کند. در مورد فرضیه های فرعی نیز نتایج نشان داد که سبکهای دفاعی و مولفه های آن و همچنین سبکهای دلبستگی با تکانشگری رابطه ی معناداری دارد. در تبیین این یافته میتوان گفت که افرادی که دارای سبکهای دفاعی متفاوت (رشد یافته، رشد نایافته و روان آزرده) هستند با توجه به نوع سبک دلبستگی (ایمن، نا ایمن و اجتنابی) آنها سطوح متفاوتی از تکانشگری را نشان می دهند. نتایج این پژوهش میتواند مورد استفاده دانش آموزان، والدین و عوامل تعلیم و تربیت قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سبکهای دلبستگی ، سبکهای دفاعی و تکانشگری