سیاست گذاری در نظام آموزش و پرورش و مدل های آن

آموزش و پرورش به عنوان مهم ترین دستگاه تربیتی در کشور که هم به نوعی آینده ساز کشور است و هم در عین حال زودبازده نیست، به مراتب بیش از سایر دستگاه ها نیازمند ثبات سیاستگذاری و اتقان در برنامه ریزی های میان مدت و بلندمدت است. سیاست گذاری در آموزش و پرورش از حیاتی ترین حوزه های سیاست گذاری عمومی دولتها شمرده می شود. برنامه ریزی و تدوین سیاست های آموزشی از جمله فرآیندهایی هستند که می توان به کمک آنها از منابع و امکانات کشور، استفاده مطلوب تری به عمل آورد و نظام آموزشی را کارامد کرد. بررسی عوامل موثر بر پیشرفت و توسعه جوامع پیشرفته نشان می دهد که همه این کشورها از آموزش و پرورش توانمند و کارامدی برخوردار هستند. با توجه به اهمیت نظام آموزشی در تربیت انسانها و پیشرفت جوامع، لزوم اتخاذ بهترین سیاست ها در شرایط مختلف، ضروری است. از این رو در این مقاله با تاکید بر نقش سیاستگذاری آموزشی در توسعه علم و فناوری، با استفاده از دیدگاه نظام مند و در نظر گرفتن تمامی عواملی که بر دروندادها، فرآیندها و بروندادهای سیستم آموزشی تاثیر می گذارند، همچنین تعامل میان نظام آموزشی با دیگر نظام ها (اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و ...) به ارائه انواع مدل های سیاست گذاری در آموزش و پرورش ایران پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، آموزش و پرورش ، سیاستگذاری ، سیاست ، مدل