بررسی تاثیر افزایش زمان تناوب طراحی برروی رفتاردینامیکی ساختمان های جداسازی شده توسط جداگرهای آونگ اصطکاکی

سیستم جداگر لرزه ای تبدیل به یک عضو مهم سازه ای برای بالا بردن قابلیت اطمینان درزمان زلزله شده است یکی از انواع سیستم جداگرها جداگر آونگ اصطکاکی می باشد که روسازه با استفاده از سطوح مقعری که بصورت خاصی طراحی شدها ند از فونداسیون جدا میشود و اجازه م یدهد تا تکیه گاه درموقع لرزه تحت زمان تناوب طبیعی خودش نوسان کند درک تفاوت پارامترهایموثر برپاسخ سازه جداسازی شده زمانی که برای محافظت سازه دربرابر زلزله استفاده می شود بسیار مهم است کارایی یک سیستم جداگر بستگی به خصوصیات دینامیکی زمین لرزه روسازه و خودسیستم جداگر دارد این مقاله تاثیر افزایش زمان تناوب طراحی جداگرهایلرزه ای را برروی رفتار سازه ای تحت تاریخچه زمانی شامل منجیل ناغان و طبس بررسی می نماید. با استفاده از یک مدل سازه ای سه بعدی ارزیابی لرزه ای از ساختمان جداسازی شده توسط جداگرهای آونگی اصطکاکی و با زمان های تناوب طراحی متفاوت انجام گرفت.

کلیدواژه ها:

جداگرآونگ اصطکاکی ، رفتار هیسترزیس ، زلزله ، جداگرلرزه ای ، زمان تناوب