واکنش مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمایی گشنیز به کاربرد نانو سلنیوم و سالیسیلیک اسید تحت تنش کم آبی

این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۴۰۰ در مزرعه تحقیقاتی مرکز آموزش عالی شهید باکری میاندوآب اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف تنش خشکی در سه سطح آبیاری در ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی به عنوان عدم تنش ، آبیاری در ۷۵ درصد ظرفیت به عنوان تنش متوسط و آبیاری در ۵۰ درصد ظرفیت زراعی به عنوان تنش شدید به عنوان عامل اول و محلول پاشی شامل شاهد (آب مقطر)، محلول پاشی نانو ذرات سلنیوم با غلظت یک میلی مولار و سالیسیلیک اسید با غلظت یک میلی مولار به عنوان عامل دوم بودند. با تاخیر در آبیاری، ارتفاع بوته ، تعداد شاخه جانبی و عملکرد بذر گشنیز کاهش یافت . همچنین بیشترین ارتفاع بوته (۴۱/۷۵ سانتیمتر)، تعداد شاخه جانبی (۶۳/۹ عدد) و عملکرد بذر گشنیز تحت مصرف سالیسیلیک اسید بود. تنش کم آبی باعث کاهش میزان کلروفیل a و کلروفیل b شد. بر اساس نتایج این پژوهش می توان بیان کرد که در سطوح تنش کم آبی محلولپاشی با سالیسیلیک اسید از کارایی بیش تری در بهبود ویژگی های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه گشنیز با هدف کاهش هزینه نهادهای مصرفی و آلودگی زیست محیطی در راستای نیل به کشاورزی پایدار برخودار است .

کلیدواژه ها:

اسید سالیسیلیک ، تنش خشکی ، سلنیوم ، کشاورزی پایدار