بررسی طنز و شگردهای طنزپردازی در داستان کوتاه معاصر فارسی با تکیه بر مجموعه داستان های محسن پور رمضانی (دزد مووزوزی و انسان فرهیخته)

واژه طنز، اگرچه در گذشته به معنی تمسخر یا شوخی به کار رفته است اما پررنگ ترین زمان حضورش در متون، از زمان جنبش مشروطه به بعد است. طنز در برگیرنده قالب ها و کالبدهای هجو، هزل، لطیفه، فکاهی است و بیشتر برای مقاصد سیاسی و مبارزه علیه استبداد شاهنشاهی ودرباری و ستم هایی از این دست به کار گرفته می شد و حربه و سلاحی آسان و استوار و کارآمد به شمار می امد. آنچه مدنظر این پژوهش است اینکه در ابتدا به ارائه تعریفی از اصطلاح ادبی براساس نظریات ادبی معاصر پرداخته شده است. تا بتوان متون طنز را از غیر طنز شناخت یا «طنز» هر متنی را لزوما طنز ندانست که صرفا تازه نشان داده شود. سپس به تاریخچه ای از طنز نگاهی تفصیلی کرده ایم در نهایت به کنکاش طنز و شگرد طنزپردازی در اثر محسن پوررمضانی پرداختیم. روش اجرای این تحقیق، ترکیبی از دو روش توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر داده های کتابخانه ای است. روش گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای (مطالعه کتاب ها، مقالات، مجلات، طرح های پژوهشی و بانک های اطلاعات اینترنتی) استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

طنز ، اصطلاح شناسی طنز ، داستان کوتاه ، محسن پوررمضانی ، دزد موزوزی و انسان فرهیخته