مطالعه تکتونیک جوان موثر بر مخروط افکنه های زون گسلی نایبند با استفاده از تکنیک سنجش از دور

گسل نایبند یکی از ساختارهای ژرف و بنیادی ایران است که فرونشست دشت لوت را در شرق، از کوه های طبس - کرمان در غرب، جدا ساخته و تا بلوچستان ادامه می یابد. گسل نایبند از نوع راستگرد است . اثر عملکرد این گسل در رسوبات کویری کواترنر، نشان از فعالیت این گسل در دوره عهد حاضر دارد. محدوده مطالعاتی دارای توالی نسبتا کامل از سنگ های رسوبی ادوار مختلف زمین شناسی از سنگ های پرکامبرین پسین تا بادبزنهای آبرفتی کواترنری است . پژوهش حاضر در چندین مرحله و با آنالیز روشهای مختلفی نظیر : مطالعات سنجش از دور با استفاده از نرم افزارهای ArcGIS, ENVI و داده های ماهوارهای لندست ۹ صورت گرفت . با توجه به مطالعات سنجش از دور، دو راستای شمالی - جنوبی و شمال غربی - جنوب شرقی به عنوان راستای فعالیت گسل های اصلی در منطقه شناسایی می گردد. گسل اصلی با راستای شمال غربی - جنوب شرقی برای اولین بار در این پژوهش معرفی گردید که بنام گسل اصلی دهوک نامگذاری شد. گسل دهوک دارای راستای آزیموتی ۳۲۰ درجه می باشد که دارای مولفه راستگردو احتمالا مولفه حرکتی نرمال نیز است . در زون گسلی نایبند، دو سامانه گسل اصلی وجود دارد. اولین سامانه گسلی ایجاد شده مربوط به عملکرد گسل نایبند با راستای آزیموتی ۳۵۰ درجه بوده است . سپس این محور تنش سیگما۱ تغییر کرده و در دوره کواترنری به راستای آزیموتی ۰۰۵ درجه تغییر جهت داده است . با عملکرد تنش سیگما۱ در محدوده زون گسلی نایبند، بر اساس طبقه بندی ریدل شاخه های فرعی (D) و (P) گسل نایبند که به ترتیب دارای مولفه راستگرد واحتمالا نرمال و راستگردو احتمالا معکوس هستند، بیشترین فعالیت را از خود نشان دادهاند. بر اساس طبقه بندی ریدل، شاخه های فرعی موازی (D)، شاخه فرعی (P) ، شاخه فرعی ریدل (R)، آنتی ریدل (R’) و شاخه فرعی نرمال (T) گسل اصلی دهوک دارای فعالیت جوان در دوره کواترنری در محدوده گسل اصلی نایبند هستند.

کلیدواژه ها:

تکتونیک جوان ، مخروط افکنه ، سنجش از دور ، گسل نایبند ، گسل دهوک.