پرعیارسازی مغناطیسی کانسنگ آهن دیوالان، با نگرشی بر ویژگی های بافت کانه

ویژگی های بافت یک کانه ، از جمله مهمترین پارامترهای کنترل کننده بازدهی فرایندهای پرعیارسازی آن هستند. هدف از این تحقیق تعیین روش بهینه پرعیارسازی زونهای مختلف معدن سنگ آهن دیوالان (واقع در شهرستان سردشت در استان آذربایجانغربی )، بر اساس تفاوت در خواص بافتی آنها است . با نمونه برداری از زونهای مختلف این معدن، بر روی آنها آنالیزهای شیمیایی ، بررسی توزیع دانه بندی و مطالعات کانی شناسی نوری انجام گرفت . سپس آزمایش های خردایش و جدایش مغناطیسی در حالات مختلف (دانه بندی و شدت میدان متفاوت) برای هر نمونه انجام گرفته است . بر اساس نتایج ، برای نمونه کم عیارتر معدن (با مقدار آهن کل حدود ۲۶ درصد)، بالاترین مقدار عیار آهن (بیش از ۶۶ درصد) در حالتی حاصل شده، که کانه ابتدا تحت پیش فرآوری مغناطیسی با شدت ۲۰۰۰ گوس قرار گرفته است . سپس کانه طی دو مرحله خردایش و جدایش مغناطیسی پرعیار شده است . مقدار بازدهی جدایش در این حالت ۳۷/۵۲ درصد بوده است . در مورد نمونه با عیار آهن بالاتر (حدود ۴۶ درصد)، بالاترین بازدهی جدایش به میزان ۶۴ درصد، در حالتی بوده است که کانسنگ تا ابعاد ۷۵ - خرد، و سپس تحت جدایش مغناطیسی در مراحل rougher، cleaner و recleaner با شدت میدانهای به ترتیب ۲۰۰۰، ۱۴۰۰ و ۱۲۰۰ گوس قرار گرفته است . در این حالت ، کنسانتره حاصل دارای عیار آهن حدود ۶۶ درصد، با بازیابی ۷۴ درصد است .

کلیدواژه ها:

کانسنگ آهن ، جدایش مغناطیسی ، تغییرات بافت ، خردایش مرحله ای ، دیوالان