تعیین هدایت هیدرولیکی و قابلیت انتقال آبخوان دشت هشتگرد مبتنی بر دانه سنجی و فرمولهای تجربی

پارامترهای هیدرودینامیکی آبخوانها در مطالعات منابع آب از قبیل محاسبات بیلان و مدلسازی نقش مهمی دارند و هرگونه خطای برآورد در محاسبه این پارامترها، باعث ایجاد اختلاف محسوسی در نتایج بیلان و مدل عددی آبهای زیرزمینی می شود. به طور معمول، برای محاسبه این پارامترها از روشهای مختلفی که مهمترین آنها شامل روابط تجربی مبتنی بر توزیع اندازه ذرات خاک، آزمایش پمپاژ، روشهای ژئوفیزیکی ، ظرفیت ویژه، روش لاگ سنگ شناسی چاه، روش چاه پیمایی و بیلان استفاده می باشد که در این پژوهش از نتایج محاسبه هدایت هیدرولیکی بر اساس نفوذپذیری به روش دانه سنجی (روش آزمایشگاهی ) و استفاده از روابط تجربی بهره برده شده است . در این مقاله از هشت رابطه اصلی برای اندازهگیری پارامترهای هیدرودینامیک مبتنی بر اندازه ذرات آبخوان استفاده شده است که برای خاکهای دانه درشت دارای دقت بیشتری نسبت به خاکهای دانه ریز می باشد. آبخوان دشت هشتگرد یکی از مهم ترین منابع آب شرب و کشاورزی می باشد به طوری که شناسایی این آبخوان و تعیین پارامترهای هیدرودینامیک آن حائز اهمیت است چرا که نقش مهمی در تامین نیاز آبی منطقه ایفا می کند . مطالعات بر روی این آبخوان در گذشته بر اساس آزمون پمپاژ صورت پذیرفته است . در این پژوهش سعی بر آن است تا با استفاده از فرمولهای تجربی برآوردی بر روی این پارامترها انجام داد. نتایج بر اساس روابط تجربی مقدار قابلیت انتقال بین ۸۰ متر مربع بر روز به روش اسلیتچر که عدد بسیار پایینی بوده تا ۲۳۹۶ متر مربع بر روز به روش ووکویک و سورو متغیر می باشد. همچنین کمترین مقدار هدایت هیدرولیکی ۱-۱۰×۳۶.۱ به روش اسلیتچر و حداکثر آن ۲۶.۱۹ متر بر روز به روش ووکویک و سورو بدست آمده است .

کلیدواژه ها:

قابلیت انتقال ، پارامترهای هیدرودینامیک ، هشتگرد ، روابط تجربی .