بررسی ویژگی های فیزیکو شیمیایی زغال های زیستی تهیه شده از بقایای ذرت و باگاس نیشکر در دماهای مختلف گرماکافت

گرماکافت زیست­توده­ها و تولید زغال زیستی روش مناسبی برای مدیریت پسماندهای کشاورزی، ترسیب کربن و بهبود ویژگی­های خاک می­باشد. مطالعه ویژگی­های ساختاری و فیزیکو شیمیایی زغال زیستی، که به نوع زیست­توده و دمای گرماکافت بستگی دارد، در شناسایی کاربرد مناسب زغال زیستی در خاک بسیار مهم است. هدف از این پژوهش بررسی تغییرات ویژگی­های زغال­ زیستی تهیه شده از بقایای ذرت و باگاس نیشکر در دماهای مختلف گرماکافت بود. این پژوهش در شرایط آزمایشگاهی، در قالب طرح کاملا تصادفی با هشت تیمار بقایای ذرت و باگاس نیشکر و زغال­های­ زیستی آن­ها و در سه تکرار انجام شد. زغال­های زیستی در شرایط گرماکافت آهسته و در دماهای ۲۰۰، ۳۵۰ و ۵۰۰ درجه سلسیوس تهیه شدند. نتایج نشان داد افزایش دمای گرماکافت از ۲۰۰ به ۵۰۰ درجه سلسیوس در تیمارهای بقایای ذرت و باگاس نیشکر سبب کاهش عملکرد (به­ترتیب ۲/۲۹ و ۶/۲۳ درصد)، مواد فرار (۶/۴۳ و ۱/۵۷ درصد)، ظرفیت تبادل کاتیونی (۸/۲۹ و ۵/۳۲ درصد) و نسبت­های اتمی (C/N)، هیدروژن به کربن (H/C) و اکسیژن به کربن (O/C) شد، در حالی­که سبب افزایش درصد خاکستر زغال­های زیستی بقایای ذرت و باگاس نیشکر (به­ترتیب ۳/۲۰ و ۳/۴۲ درصد)، کربن تثبیت شده (۳/۲۳ و ۸/۱۴ درصد)،pH ، EC، ترکیبات آروماتیک و غلظت عناصر غذایی شد. غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم در تیمارهای بقایای ذرت بیشتر از باگاس نیشکر بود، اما نسبت C/N در تیمارهای باگاس نیشکر بیشتر بود. با توجه به این پژوهش می­توان نتیجه­گیری کرد که زغال­های زیستی تهیه شده در دمای ۵۰۰ درجه سلسیوس در ترسیب کربن در خاک موثرتر هستند، در حالی­که زغال­های­ زیستی تهیه شده در دماهای ۲۰۰ و ۳۵۰ درجه سلسیوس برای بهبود حاصلخیزی خاک مناسب­تر­ هستند.

کلیدواژه ها:

بقایای کشاورزی ، زیست توده ، حاصلخیزی خاک ، ترسیب کربن