بررسی تاثیر برنامه های آموزشی ویژه شهرداری منطقه ۱۷ بر میزان تفکیک پسماندهای خشک

حرکت در مسیر رویکرد کاهش حجم و مقدار پسماند جز از طریق جلب اعتماد و مشارکت شهروندان، آگاه کردن آنان و مسوولیت پذیر کردنشان در قبال نتیجه رفتار و عملکرد خود میسر نخواهد شد. نظر به اینکه شهرداری تهران به عنوان متولی مدیریت محیط زیست در شهر و هدایت گر حفظ محیط از طریق اعمال قانون مدیریت پسماند در نظام شهری، همچنین در نقش یک نهاد خدمت رسان با رویکرد اجتماعی، تا چه حد توانسته است، برنامه های آموزشی ویژه خود را جهت آگاه سازی شهروندان در خصوص تفکیک اجزای پسماند خشک اعمال کند، زمینه ساز این پژوهش شده است. جامعه آماری این تحقیق که به دنبال بررسی رابطه بین آموزش های ویژه شهرداری در زمینه تفکیک و بازیافت اجزای پسماند و میزان تفکیک و جداسازی این اجزا است. شهروندان منطقه ۱۷ شهر تهران هستند که ۳۸۴ نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شده اند. در این تحقیقعمدتا۰ از چهار ابزار برای جمع آوری داده ها استفاده شده که شامل مصاحبه با اساتید و کارشناسان، مطالعات کتابخانه ای، اسناد و مدارک و پرسشنامه می باشد. هر کدام از این ابزارها برای قسمتی از تحقیق و جمع آوری داده های خاصی به کار رفته اند. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزارSPSS تحلیل و مشخص گردید، که برنامه های آموزش موضوع های زیست محیطی ارایه شده از سوی شهرداری در رابطه با تفکیک پسماند از مبدا مفید بودهاند و در نتیجه نظر پاسخگویان نشان دهنده آن است که مردم در برنامه تفکیک اجزای پسماند از مبدا مشارکت دارند.

کلیدواژه ها:

مدیریت پسماند ، آموزش شهروندی ، بازیافت ، مشارکت مردم ، تفکیک از مبداء