علل خشونت علیه پرستاران اورژانس و راهکار های رفع آن: یک مطالعه مروری

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 996

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMS04_069

تاریخ نمایه سازی: 3 خرداد 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : بخش اورژانس از لحاظ طبیعت کاری، محیطی پرتنش است و به راحتی می تواند به محلی جهت بروز رفتارهای خشونت آمیز مبدلگردد. خشونت محل کار یکی از مشکلات شایع پرستاران اورژانس می باشد که باعث فرسودگی شغلی، تمایل به ترک خدمت و کاهش بهره وریمیشود. بروز واقعی خشونت در بخش اورژانس و خصوصا علیه پرستاران همچنان ناشناخته است زیرا گزار شدهی آن کم انجام میشود. در اینراستا هدف این مقاله بررسی علل خشونت علیه پرستاران اورژانس و راهکارهای رفع آن میباشد.روش کار: مطالعه حاضر مروری یکپارچه از مقالات است که با استفاده از روش بروم انجام گردید. بدین منظور مطالعاتی که در راستای هدفپژوهش بودند، به زبان انگلیسی یا فارسی نگارش شده بودند، دسترسی به متن کامل آنها ممکن بود و سال چاپ آنها بین ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۱ بودوارد مطالعه شدند. مقالات بی نام و بدون تاریخ از مطالعه حذف شدند. پایگاه های اطلاعاتی SID , magiran , pubmed , google scholar Medline با کلید واژه های خشونت علیه پرسنل اورژانس، خشونت علیه پرستاران اورژانس، خشونت بیمار و همراه در بیمارستانها مورد جستجوقرار گرفت .یافته ها : از مجموع ۳۰۰۲ مقاله بازیابی شده، در نهایت ۲۴ مقاله انتخاب شده و وارد مطالعه شدند. نتایج تحلیل ها نشان داد که علل خشونتعلیه پرستاران اورژانس شامل ۱۰ دسته: ۱ -عدم وجود یک برنامه آموزشی پروتکل پیشگیرانه خشونت علیه پرستاران بخش اورژانس (n=۴)۲-عدم وجود سیستم ثبت گزارش دهی وقایع (n=۳) ۳ -عدم توسعه قانون و دستورالعمل های محافظتی خشونت برای حمایت از پرستاران اورژانستوسط رهبران سازمانی (n=۳) ۴ -عدم تمرکز بر آموزش و ارتقا بعد عاطفی و آموزش مهارتهای ارتباطی پرستاران (n=۸) ۵ -عدم وجود کمپین-های آگاه سازی عمومی جهت پیشگیری (n=۶) ۶ -عدم ایجاد پروتکل های بالینی خاص برای کنترل خشونت در شرایط بحرانی (n=۲) ۷ -عدمدرک اپیدمیولوژی خشونت برای اجرای سیاست های پیشگیرانه (n=۴)۱۰ -عدم شایستگی شغلی و منابع ناکافی ۹ -عدم ارتقا سیستم های مراقبتی(مثل نگهبان) و عدم کنترل رفت و آمد تعداد نفرات همراهان (n=۳) ۱۰ -عدم توجه به ویژگی های شخصیتی و کاری متناسب با مدیریتخشونت (n=۳) می باشد.نتیجه گیری : اغلب خشونت رخ داده علیه پرستاران اورژانس از نوع کلامی و فیزیکی میباشد؛ خشونت جنسی و نژادی کمتر مورد بررسی قرارگرفتند. یکی از موضوعات نگران کننده میزان پایین گزارش دهی پس از وقوع خشونت میباشد. از آنجا که یافته ها نشان از بالا بودن پرخاشگریدر بخشهای اورژانس میدهد. توجه به عوامل زمینه ساز خشونت و برگزاری کلاس ها و کارگاه های آموزشی در مراکز درمانی میتواند گام موثریدر جهت کاهش خشونتهای بیمارستانی علیه پرسنل پرستاری باشد.

کلیدواژه ها:

خشونت علیه پرسنل اورژانس ، خشونت علیه پرستاران اورژانس ، خشونت بیمار و همراه در بیمارستان ها

نویسندگان

عمران بافندگان

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بندرعباس، ایران

طاها کمالی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بندرعباس، ایران

مهدی بیرامی بسطام

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بندرعباس، ایران