تاثیر داروی پنتوکسی فیلین بر هیپوکسمی در بیماران غیر انتوبه مبتلا به کرونا ویروس (کووید- ۱۹) بستری در آی سی یو: کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 191

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMS04_067

تاریخ نمایه سازی: 3 خرداد 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : یکی از مهمترین ارگان هایی که به دنبال بیماری کووید ۱۹ درگیرمیشود سیستم تنفسی است و میتواند طیفی از علایم از عفونتتنفسی خودمحدود شونده تا پنومونی شدید، س ندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS: Acute Respiratory Distress Syndrome)، نارساییچند ارگان و حتی مرگ را ایجاد نماید. از مهمترین شاخص های شدت بیماری و پروگنوز این بیماران شدت هیپوکسمی میباشد. پنتوکسیفیلین از مشتقات متیل گزانتین می باشد که بهدلیل داشتن اثرات متعدد به عنوان درمان کمکی در درمان مبتلایان به کووید- ۱۹ موردتوجه واقعشده و به نظر می رسد در بهبود وضعیت تنفسی مبتلایه به کووید- ۱۹ اثرات مطلوب داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دارویپنتوکسی فیلین بر هیپوکسی این بیماران میباشد .روش کار : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی دو سو کور میباشد که در بخش مراقبتهای ویژه کرونا بر روی بیماران غیر انتوبهصورت گرفته است.. در این مطالعه ۲۹ نفر در دو گروه مداخله (۱۵ نفر) و کنترل (۱۴ نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در گروه کنترلفقط درمانهای استاندارد کرونا را دریافت کردند در حال یکه در گروه مداخله علاوه بر دریافت درما نهای استاندارد، تحت درمان خوراکی با قرصپنتوکسی فیلین آهسته رهش ۴۰۰ میلیگرم سه بار در روز برای سه روز متوالی قرار گرفتند. پایش علایم حیاتی و (SPO(۲ هر ۳ ساعت به مدتسه روز بعد از شروع دارو انجام و ثبت شد. همچنین با انجام آنالیز گازهای خون شریانی قبل و ۴۸ ساعت پس از مداخله (pao(۲ در بیماران دوگروه اندازه گیری و مقایسه شد. علایم حیاتی شامل فشارخون، تعداد تنفس و تعداد ضربان قلب و درجه حرارت و همچنین اندکسهای آزمایشگاهیو یافته های تصویر برداری در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت .یافته ها : سن، شاخص توده بدنی و جنسیت در دو گروه مداخله و کنترل اختلاف معناداری با یکدیگر ندارند (۰۵ / ۰ < p). متغیرهای آزمایشگاهیدر دو گروه با یکدیگر اختلاف معناداری نداشت (۰۵ / ۰ < p). همچنین تفاوتی در نحوه دریافت اکسیژن و نمای گرفتاری ریه در سی تی اسکن دوگروه وجود نداشت (۷۰ / ۰ = p). میانگین (PO(۲ قبل و ۴۸ ساعت بعد از مداخله در گروه مداخله ۷۶ / ۱۲±۲۴ / ۶۴ و ۷۹ / ۱۲±۹۶ / ۶۶ و در گروه کنترل ۸۴ / ۱۰±۵۳ / ۶۲ و ۹۷ / ۱۱±۵۷ / ۶۲ بود. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد در گروه مداخله (۱۰ / ۰ = p) و کنترل (۹۸ / ۰ = p) اختلاف میانگین (PO(۲ قبل با ۴۸ ساعت بعد از مداخله تفاوت معناداری ندارند. با گذشت زمان در گروه مداخله روند افزایش (SPO(۲ و در گروه کنترل روند کاهشی در(۲)SPO مشاهده شد.که این اختلاف در گروه مداخله معنی دار میباشد.(p=۰.۰۲)نتیجه گیری: تجویز پنتوکسی فیلین با افزایش معنادار (spo(۲ در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل همراه بوده لکن افزایش (po(۲ گرچه درگروه مداخله نسبت به گروه کنترل کمی بیشتر بوده اما این میزان تفاوت افزایش (po(۲، معنا دار نمی باشد. فلذا تا زمانی که تحقیقات تکمیلی بادوره پایش طولانی تر و حجم نمونه بیشتر بعمل آید، توصیه به استفاده روتین از پنتوکسی فیلین بعنوان دارویی که میتواند در بهبود اکسیژناسیونمفید باشد، منطقی بنظر نمی رسد.

نویسندگان

محمود گنجی فرد

دانشیار بیهوشی و مراقبت های ویژه، گروه بیهوشی و مراقبتهای ویژه ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

فرشید عابدی

استاد بیماریهای عفونی، مرکز تحقیقات بیماری های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

هانیه حسین نژاد

متخصص بیهوشی و مراقبت های ویژه، گروه بیهوشی و مراقبتهای ویژه ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

فاطمه سلمانی

استادیار آمار زیستی، گروه اپیدمیولوژی و آمار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

رجب ارباب پور

کارشناس ارشد پرستاری، دپارتمان پرستاری ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

سجاد جهانگیری

کارشناس هوشبری، دپارتمان بیهوشی و مراقبتهای ویژه ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران