مقایسه کیفیت زندگی حرفه ای و فرسودگی شغلی در پرستاران بخش های کرونا و سایر بخش های بیمارستان های آموزشی بیرجند

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 108

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMS04_016

تاریخ نمایه سازی: 3 خرداد 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هد ف: به دلیل خطر بالای کویید ۱۹ ، کادر درمان هنگام برخورد با این بیماران باید مهارت و دانش لازم داشته باشند که خود فاکتورمهمی برای پیروزی در برابر این بیماری همه گیر است. برخی از کارکنان مراقبت های بهداشتی حین مواجه با بیماری کویید ۱۹ دچار فرسودگیشغلی شده اند. مشکل فرسودگی شغلی همچنان یکی از مهم ترین عوامل خطرناک است که بر کیفیت زندگی و سلامت متخصصان بهداشت باافزایش همه گیر کرونا تاثیر می گذارد. رفع این مشکل برای ارائه مراقبت های با کیفیت بالا از بیماران، بدست آوردن پرستار توانمند وایجاد یکمحیط کاری مهم است و از فرسودگی شغلی و قصد گردش مالی ناشی از خشونت جلوگیری می کند و کیفیت زندگی حرفه ای پرستاران راافزایش می دهد .ادامه فعالیت در محیط کاری با فرسودگی شغلی بالا ممکن است در نهایت منجر به افزایش ساله ای خدمت و کاهش هزینه هایمدیریت منابع انسانی شود. باتوجه به اینکه این مطالعه در شرایط سخت کرونا صورت گرفته است و این شرایط کیفیت زندگی حرفه ای پرستارانرا تحت تاثیر قرار می دهد، این پژوهش میتواند در جهت افزایش آگاهی مسئولین از شرایط سخت پرستاران مراقبت بیماران مبتلا به کویید ۱۹بکارگرفته شود و سبب ارتقا کیفیت خدمات پرستاری شود. لذا این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی حرفه ای و فرسودگی شغلی درپرستاران بخش های کرونا و سایر بخش های بیمارستان های آموزشی بیرجند انجام شد .روش کا ر: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی است که در سال ۱۴۰۱ در بیمارستان های آموزشی شهر بیرجند انجام شد. اینمطالعه بر روی ۱۸۲ پرستار شاغل در بخش کرونا )اورژانس کرونا، داخلی کرونا، عفونی و ICU کرونا (و غیر کرونا )داخلی اعصاب، جراحیاعصاب CCU ، ICU ، NICU ، ENT ، جراحی عمومی، اطفال، اورژانس، داخلی، اورولوژی، زنان و اتاق عمل) متناسب با حجم پرستاران بخش هاسهم هر بخش (۹۱ پرستار از بخش کرونا و ۹۱ پرستار از بخش غیر کرونا) بیمارستان های آموزشی بیرجند در فاصلهی ماه های اردیبهشت تاشهریور سال ۱۴۰۱ انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاخ و پرسشنامه کیفیتزندگی حرفه ای مالتون استفاده شد. جهت تحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی (درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آماراستنباطی (من ویتنی، کروسکال والیس ضریب همبستگی پیرسون) استفاده گردید و از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ نیز جهت تجزیه و تحلیلداده ها استفاده شد. سطح معنادار ی p<۰.۰۵ در نظر گرفته شد .یافته ها: تعداد کل نمونه ها ۱۸۲ پرستار بود که شامل ۲۸ پرستار مرد و ۱۵۴ پرستار زن بود. ۳ / ۸۱ % پرستاران بخش کرونا پرستاران زن و۷ / ۱۸ % پرستاران این بخش مرد بودند که دارای میانگین سنی ۴۹ / ۳۱ بود. ۹ / ۸۷ % پرستاران بخش های غیر کرونا را پرستاران زن و ۱ / ۱۲ %پرستاران این بخش ها را پرستاران مرد که میانگین سنی آنها ۲۷ / ۳۵ بود، تشکیل داد. یافته های مطالعه نشان داد میانگین نمره کیفیت کلیپرستاران در بخش های غیرکرونا بیشتر از بخش کرونا بود که این تفاوت معنی دار بود (P=۰.۰۱) . همچنین نتایج نشان داد که بین دو گروه کروناو غیرکرونا در متغیرهای فرسودگی فقدان موفقیت (p<۰.۰۰۱) ، فرسودگی مسخ شخصیت (p<۰.۰۰۱) و همچنین کیفیت تامین فرصت(P=۰.۰۱) ، کیفیت وابستگی اجتماعی (P=۰.۰۱) ، کیفیت یکپارچگی و کیفیت کلی (P=۰.۰۱) تفاوت معنی داری وجود دارد همچنین نتایجبیان کرد پرستارانی که در بخش های غیر کرونا مشغول به کار هستند از نظر مولفه های خستگی عاطفی، فقدان موفقیت، شخصیت زدایی وفرسودگی شغلی کلی بطور معنی داری بالاتر از پرستاران شاغل در بخش های کرونا می باشند. میتوان بیان کرد که پرستاران بخش های غیرکرونا از نظر کیفیت سطح زندگی حرفه ای بطور معنی داری بالاتر از پرستاران بخش های کرونا هستند .نتیجه گیر ی: نتایج نشان داد بین کیفیت زندگی حرفه ای پرستاران بخش های کرونا و غیر کرونا تفاوت معنی داری وجود دارد که این تفاوت بهنفع پرستاران بخش های غیر کرونا می باشدکه این نتایج با مطالعه طولابی و ایطا که نتایج نشان داد کیفیت زندگی و سلامت روان پرستارانشاغل در بخشهای عادی بالاتر از پرستاران شاغل در بخشهای ویژه مراقبت از بیماران کووید- ۱۹ ، است، همسو است. مراقبت از بیماران Covid-۱۹ تاثیر منفی بر فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی حرفه ای پرستاران دارد. برخی از عوامل جمعیت شناختی و مرتبط با کار باید در هنگامتوسعه مداخلا ت برای بهبود زندگی کاری پرستاران در نظر گرفته شوند. مدیران بیمارستان ها و پرستاران باید استراتژی هایی را برای کاهشفرسودگی شغلی پرستا ران و ارتقای کیفیت زندگی حرفه ای آنها، مانند پرسنل بهینه پرستار، ارائه غرامت مالی معقول و ایجاد یک برنامه شیفتکاری مناسب در بحران های سلامت توسعه دهند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، کیفیت زندگی حرفه ای ، پرستاری

نویسندگان

سمیه کرامتی نژاد

مرکز تحقیقات بیماریهای قلب و عروق، گروه قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

زهرا آخوندی

کارشناس پرستاری، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

منیژه نصیری زاده

مربی پرستاری، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

فاطمه سلمانی

استادیار گروه آمار زیستی، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران