بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر افزایش قصد فرزند آوری در زنان : کاربرد نظریه رفتار برنامه ریزی شده

زمینه و هدف: فرزندآوری پدیده مهمی در رشد جمعیتی بوده و برای کشورهایی که نرخ باروری آنها زیر سطح جانشینی است، به عنوان یکی ازمحورهای مهم توسعه پایدار محسوب می شود. تغییرات جمعیتی به ویژه کاهش باروری در ایران به تغییرات زیادی در ساختار سنی جمعیتمنجر شده است. حمایت از زنان و افزایش قصد فرزند آوری یکی از راهکارهای اساسی افزایش جمعیت در ایران می باشد. مطالعه حاضر با هدفتعیین تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر افزایش قصد فرزند آوری در زنان با کاربرد تئوری رفتار برنامه ریزی شده انجام شد .روش کار: مطالعه حاضر یک مداخله تجربی است که جهت انجام آن ۱۰۰ زن تک فرزند یا بدون فرزند تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهریشهرستان فسا بصورت تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. پس از انجام پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه درهر دو گروه، مداخله آموزشی براساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده در گروه مداخله انجام شد. سه ماه بعد پس آزمون از هر دو گروه انجام شدو نتایج با استفاده از آزمون های T-Paried ، T مستقل و Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .یافته ها: نتایج حاصله از این مطالعه تفاوت معنی داری را در زمینه آگاهی ، نگرش، هنجار انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده و قصد بعد ازمداخله بین گروه کنترل و مورد نشان داد (P<۰۰۱).نتیجه گیری : با توجه به یافته های پژوهش چنین استنباط می شود که مداخله حاضر در افزایش میزان آگاهی، نگرش، هنجار انتزاعی، کنترلرفتاری درک شده و تقویت قصد زنان موثر بوده است. بنابراین پیشنهاد می شود از این الگو و سایر آموزش های سیستماتیک در زنان جهتافزایش فرزند آوری استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

نظریه رفتار برنامه ریزی شده ، فرزند آوری ، زنان ، رشد جمعیت