تاثیر ریزوباکترهای محرک رشد گیاه (Enterobacter cloacae) بر جذب و کارایی جذب پتاسیم در گیاه نیشکر (Saccharum officinarum L.)

کشت متراکم و پیوسته نیشکر بدون مصرف کود پتاسیمی، منجر به کاهش منابع پتاسیم در خاک شده است. به منظور بررسی کارایی جذب پتاسیم در دو مدیریت کود دهی، مشابه با کشت جدید نیشکر (پلنت) و سنین بازرویی (راتون) و نیز تاثیر ریزوباکترهای محرک رشد گیاه بر کارایی جذب پتاسیم، یک آزمایش گلدانی با سه تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. تیمارها شامل ترکیب دو سطح کود فسفر (شامل صفر (p ۰) و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار (p ۲۰۰)) و سه سطح ریزوباکتر (شامل شاهد (B۰)، انتروباکتر سویه R۱۳ (B۱۳) و انتروباکتر سویه R۳۳ (B۳۳)) بودند. خصوصیات مورفولوژیکی اندام هوایی و ریشه و تغییرات پتاسیم در ریزوسفر در سه زمان برداشت ۶۰، ۹۵ و ۱۴۰ روز پس از کشت بررسی شدند. در شرایط مشابه با کشت نیشکر، بیشترین مقدار جریان ورودی (اینفلاکس) و جذب پتاسیم در تیمارهای p ۲۰۰B۱۳ و p ۲۰۰B۰ مشاهده شد در صورتی که بیشترین طول ریشه در تیمار p ۲۰۰B۳۳ مشاهده شد. این در حالی است که در شرایط مشابه با بازرویی نیشکر، بدون مصرف کود شیمیایی، بیشترین مقدار جریان ورودی و جذب پتاسیم در تیمار p ۰B۳۳ مشاهده شد. در فاصله دو برداشت آخر، جریان ورودی پتاسیم در تیمار شاهد (p ۰B۰) کاهش شدیدی نشان داد که در تیمارهای تلقیح شده، کاهش جریان ورودی پتاسیم مشاهده نشد. بنابراین در شرایط مشابه کشت نیشکر، استفاده از ریزوباکتر سویه R۱۳ سبب بهبود کارایی جذب پتاسیم توسط گیاه نیشکر شد در حالی که در شرایط مشابه با سنین بازرویی، استفاده از ریزوباکترها به ویژه R۳۳ توانست جذب و کارایی جذب پتاسیم را افزایش دهد. همچنین نتایج نشان داد که جریان ورودی پتاسیم، مکانیزم اصلی جذب پتاسیم به ویژه در استفاده از ریزوباکترها در گیاه نیشکر بود.

کلیدواژه ها:

جذب پتاسیم ، جریان به درون ، انتروباکتر کلوآسه ، طول ریشه ، نیشکر