مدل سازی پویای نظام آب های زیرزمینی در آب خوان همدان – بهار

رشد روزافزون مناطق مواجه با محدودیت منابع آب، اتخاذ راهبردهای مدیریت سازگارانه ی آب را در ورای روش های سنتی مدیریت عرضه و تقاضا، مبدل به امری الزامی نموده است. تخصیص آب به عنوان یک روش مدیریتی منعطف، از این امکان برخوردار است که در هنگامه ی تغییرات اقتصادی – اجتماعی، اقلیمی و شرایط محیط زیستی، به عنوان ممری جهت مقابله با محدودیت منابع آب، عمل نماید. در تحقیق حاضر با بهره گیری از سیستم های پویا، مدلی طراحی گردید (با بهره گیری از نرم افزار Vensim PLE) که هدف آن بررسی تعاملات مابین منابع آب زیرزمینی، حق آبه های محیط زیستی و فعالیت های اقتصادی– اجتماعی، در آب خوان همدان – بهار می باشد. براین اساس در تحقیق حاضر سه سناریو و چهار الگوی رشد مرتبط با فعالیت های اقتصادی– اجتماعی طراحی گردیدند. نتایج بیانگر این مطلب است که مدل توسعه یافته بگونه ای کارآمد، رفتار نظام در منطقه ی مورد مطالعه را بازتاب می دهد. از سویی با مقایسه ی سناریوهای مختلف می توان دریافت که الگوی رشد بیشینه به همراه سناریو مطلوب، رشد اقتصادی و نیازهای محیط زیستی منطقه را تامین می نماید. لازم به توضیح است که الگوی رشد بیشینه این امکان را در اختیار سیاست گذاران قرار می دهد که با کنترل تقاضا و اتخاذ شیوه هایی چون افزایش تغذیه مصنوعی آب خوان و رشد تصفیه ی پساب های شهری و صنعتی  تعادل آبخوان را احیاء نمایند.

کلیدواژه ها:

تعادل آبخوان ، خشکسالی ، الگوهای رشد ، توسعه نامناسب