تاثیر تغییرکاربری و احیای اراضی تخریب شده روی برخی از ویژگی های کیفی و فعالیت تعدادی آنزیم در خاک
محل انتشار: مجله تحقیقات آب و خاک ایران، دوره: 51، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 188
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJSWR-51-4_020
تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1402
چکیده مقاله:
در این مطالعه تاثیر تغییر کاربری اراضی (تبدیل جنگل طبیعی به شالیزار) و احیای اراضی تخریب شده بر برخی ویژگیهای کیفی و آنزیمی خاک مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این پژوهش ایستگاه تحقیقاتی صنوبر در استان گیلان شهرستان آستانه اشرفیه انتخاب شد. نمونههای خاک از ۵ کاربری (جنگل طبیعی، جنگلهای دست کاشت صنوبر، توسکا و دارتالاب و شالیزار) و از دو عمق (۲۰-۰ و ۴۰-۲۰ سانتیمتری) جمعآوری شدند. دادههای این پژوهش بهصورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. فاکتورهای مورد بررسی شامل نوع کاربری اراضی در پنج سطح و عمق خاک در دو سطح بود که در سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. لذا تعداد تیمارهای آزمایش ۱۰=۲×۵ عدد که با لحاظ نمودن تعداد تکرارها در مجموع ۳۰ واحد آزمایشی بود. در مجموع ۳۰ نمونه خاک دست خورده و ۳۰ نمونه خاک دست نخورده وجود داشت که جامعه آماری آزمایش را تشکیل میداد. در نمونهها برخی ویژگیهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که میانگین وزنی قطر خاکدانه (۷۵ درصد)، هدایت هیدرولیکی اشباع (۹۵ درصد)، خاصیت آبگریزی (۵۳ درصد)، کربن آلی (۵۲ درصد.)، نیتروژن کل (۵۲ درصد) و کربن زیستتوده میکروبی (۵۳ درصد) در جنگل طبیعی بیشتر از شالیزار بود. همچنین فعالیت آنزیم اورهآز و آریلسولفاتاز به طور معنیداری در خاک شالیزار نسبت به جنگل طبیعی کمتر بود. ولی برعکس، فعالیت آنزیم دهیدروژناز در خاک شالیزار بیشتر از خاک جنگل طبیعی بود و این نشان میدهد که در دسترس بودن اکسیژن و رطوبت بر فعالیت دهیدروژناز اثر میگذارد و با افزایش رطوبت خاک، فعالیت آن افزایش مییابد. احیای برخی از اراضی تخریب شده بهوسیله جنگل دست کاشت نشان داد پوشش گیاهی صنوبر موثرتر از پوششهای گیاهی دیگر در افزایش میانگین وزنی قطر خاکدانه، هدایت هیدرولیکی اشباع و کربن زیستتوده میکروبی بود. در حالیکه تاثیر پوشش دارتالاب در افزایش خاصیت آب گریزی، کربن آلی و فعالیت آنزیم اورهآز و آریلسولفاتاز بیش از پوششهای گیاهی دیگر بود. فعالیت ویژه آنزیم (فعالیت آنزیم در واحد کربن آلی) در دهیدروژناز در شالیزار به طور معنیداری بیشتر از جنگل طبیعی بود که این نشاندهنده آن است که فعالیت این آنزیم مستقل از تغییرات کربن آلی خاک بوده و به رطوبت خاک وابسته است. بهطور کلی میتوان نتیجه گرفت که در مقایسه با ویژگیهای کیفی و فعالیت آنزیمی، پوششدارتالاب بهتر از پوشش صنوبر و توسکا این ویژگیها را بهبود بخشید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا وارسته خانلری
هیات علمی، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران
احمد گلچین
عضو هیئت علمی گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
سید عبدالله موسوی کوپر
استادیار پژوهش، بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گیلان، سازمان تات، رشت
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :