ارزیابی عملکرد زنبور تک جنسی Trichogramma brassicae آلوده به باکتری Wolbachia در شرایط گلخانه و مزرعه
محل انتشار: نامه انجمن حشره شناسی ایران، دوره: 43، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 165
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESI-43-1_001
تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1402
چکیده مقاله:
برخی از گونههای زنبور تریکوگراما، دارای نوعی همزیستی با باکتری Wolbachia هستندکه باعث القاء بکرمادهزایی در آنها میشود. جمعیت هایی از این زنبور پارازیتوئید تخم آفات که نتاج ماده بیشتری تولید می کنند، می توانند بالقوه از توان بالاتری برخوردار باشند. پس از شناسایی یک جمعیت بومی آلوده به باکتری ولباکیا در زنبور Trichogramma brassicae، بررسیهایی به منظور ارزیابی توانایی های جمعیت تکجنسی آلوده به باکتری (A) در قیاس با جمعیت های دوجنسی طبیعی (B) و تغذیه شده با آنتیبیوتیک (CB) این گونه در شرایط گلخانه و مزرعه انجام شد. مقایسه قدرت پراکنش و پارازیتیسم جمعیتهای تکجنسی و دوجنسی طبیعی روی ذرت علوفه ای (SC۷۰۴) در شرایط گلخانه نشان داد که از نظر میانگین تعداد تخم و دسته تخم پارازیته به ازاء یک زنبور ماده، تفاوت معنیداری بین جمعیتهای مورد آزمایش وجود ندارد. اما با رهاسازی تعداد مساوی زنبور از هر جمعیت (۱۰۰ عدد زنبور شامل افراد نر در جمعیت دوجنسی)، تعداد دسته تخم پارازیت شده توسط زنبور تکجنسی (۵۷/۷ عدد) بیشتر از جمعیت های دوجنسی (۵۰/۴ و ۹۷/۴) برآورد شد. در شرایط مزرعه ذرت نیز با وجود معنیدار نبودن تفاوت بین سه جمعیت مورد نظر، بیشترین تعداد دسته تخم و تخمهای پارازیت شده از رهاسازی زنبور مادهزای تکجنسی (A) به میزان ۲۱/۰±۹۴/۱ دسته تخم، ۲/۱±۲۶/۷ تخم پارازیته و در دو جمعیت دیگر (B و CB) به ترتیب ۳۹/۰±۵۶/۱، ۹۹/۱±۴۶/۵ و ۳۱/۰±۶/۱، ۹۶/۱±۸۲/۵ به دست آمد. در مجموع چنین نتیجه گیری میشود که استفاده از این لاین تکجنسی زنبور T. brassicae، میتواند علاوه بر کاهش هزینههای تولید، عملکرد این عامل کنترل بیولوژیک را در سطح مزرعه افزایش دهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شهرام فرخی
بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
همت دادپور مغانلو
آزمایشگاه تحقیقات کنترل بیولوژیک آمل، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
جلال شیرازی
بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
محمدرضا عطاران
آزمایشگاه تحقیقات کنترل بیولوژیک آمل، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :