تبیین معماری اورامانات بر اساس معماری بومی منطقه و معماری پایدار (مطالعه موردی: روستای زردویی)

اورامانات مرکز منطقه ای متشکل از چند شهرستان و روستا در کردستان و کرمانشاه (از مناطقی از جوانرود ، روانسر و پاوه تا مناطقی از مریوان و سروآباد و کامیاران) است، که در دامنه ی رشته کوه های زاگرس و در حوزه آبریز رودخانه ی سیروان واقع شده است . یکی از ویژگی های منحصر به فرد منطقه اورامانات (که متشکل از چند شهرستان و روستا در کردستان و کرمانشاه (از مناطقی از جوانرود ، روانسر و پاوه تا مناطقی از مریوان و سروآباد و کامیاران) است و در دامنه ی رشته کوه های زاگرس و در حوزه آبریز رودخانه ی سیروان واقع شده است) شیوه ارتباط این نواحی با طبیعت و معماری ابنیه آن می باشد . بر خلاف بیشتر ساخته های جدید شهرها که هویت ایرانی خود را از دست داده و بدون توجه خاصی به سیمای شهری و اصول گذشته معماری و شهرسازی ایرانی در حال توسعه می باشند، هنوز در برخی شهرها و روستاها مناطقی وجود دارند دارای بافت ارزشمند و اصولی به یادگار مانده از گذشته ، که باز شناسایی این اصول می تواند گامی موثر جهت توسعه آتی آنها و بافت های مشابه در معماری آینده ی ما باشد . در این مقاله روستای زردویی از روستاهای صاحب سبک توابع استان کرمان شاه مورد بررسی قرار گرفته است ، نمونه ای از معماری بومی، طراحی شده بر اساس چرخه زیستی و ارزش های انسانی، استفاده از منابع موجود در طبیعت ، همزیستی با طبیعت با توجه به ارزش های معنوی، زیبایی شناسانه و انسانی که در نهایت احترام به طبیعت را الگو قرار داده است و در خاتمه به ارائه راهکارهایی برگرفته از معماری بومی ایرانی در قالب معماری پایدار خواهد پرداخت. روش بررسی در این پژوهش از آنجا که می بایست به بررسی ویژگی ها و خصوصیات منطقه اورامانات پرداخته شود از نوع کیفی وتوصیفی و تحلیلی بوده که به بررسی نمونه موردی پرداخته شده است. همچنین به دلیل کیفی بودن پژوهش روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ایی و همچنین مشاهده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، اورامانت ، روستای زردویی