بازشناسی ستون در کاخ های معماری ایرانی دوره هخامنشیان از دیدگاه تناسبات زیباشناسانه (نمونه موردی: ستون های تخت جمشید)

ستون علاوه برجنبه سازهای و عملکردی، جنبه زیبایی شناسی هم دارد. استفاده از ستون در معماری هخامنشی یک تحول هنرمندانه در بهره گیری از معماری بود و به القای قدرت وعظمت امپراتوری هخامنشی کمک شایانی می نمود. وجود سبک های متفاوت در ستون های هخامنشی نشان از تاثیرات متقابل هنر سایر ملل در معماری ستون سازی هخامنشی دارد . در این مقاله منظور از ستون یک عضو اصلی و عمودی ساختمان است که علاوه بر وظیفه انتقال بارهای فشاری را برعهده دارد نقش زیبایی شناسی را به بنا می دهد. هدف از این مقاله بازشناسی ستون ها از دیدگاه زیبایی شناسی در کاخ های معماری ایرانی دوره هخامنشی (نمونه موردی: ستون های تخت جمشید) می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی؛ از نظر روش به صورت ترکیبی (توصیفی- تحلیلی) باتکنیک تحلیل محتوای متن می باشد. یافته های این تحقیق حاکی از آن است که معیارهای زیبایی شناسی ستون در تخت جمشید شامل: مقیاس، توالی، تاکید، توازن، تنوع، سادگی، پایدار می باشد. با تحلیل ستون های تخت جمشید می توان نتیجه گرفت که این ستون ها، دارای این معیارها می باشند. در نتیجه می توان گفت اهمیت این موضوع آنجاست که در ستون های معماری هخامنشی، تناسبات، تزیینات و زیبایی شناختی یکی از مسائل مهم در مطالعه معماری این دوره است.

کلیدواژه ها:

هخامنشیان ، معماری ، ستون ، نماد ، تناسبات زیبا شناختی