موانع و بحران های اساسی شورای امنیت درمدیریت صلح و امنیت بین الملی

سازمان ملل متحد تنها سازمان میان دولتهاست که هدف اصلی آن حفظ صلح و امنیت جهانی است. این سازمان که پس از پایان جنگ جهانی دوم شکل گرفت، فراز و نشیب های فراوانی را پشت سر نهاد. با فروپاشی شوروی و پایان یافتن جهان دوقطبی، بسیاری از سازمان های منطقه ای و بین المللی دچار تحول شکلی و ماهوی شدند تا بتوانند خود را با شرایط و فضای جدید بین المللی سازگار نمایند. ضرورت سازگاری با شرایط جدید نظام بین الملل پس از جنگ سرد موجب شد بیشترین نگاهها به اصلاح ساختار شورای امنیت سازمان ملل متحد در خصوص بحران ها و ایجاد صلح، معطوف شود. روش تحقیق دراین پژوهش، توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات نیز به شیوه کتابخانه ای یعنی بهره گیری از مطالعه اسنادی (کتب، مجلات، مقالات معتبر داخلی و خارجی) است. در این راستا در پی پاسخ به این سوال می باشیم که موانع و بحران های اساسی شورای امنیت در مدیریت صلح و امنیت بین المللی بعنوان هدف اصلی این سازمان چیست؟ که در پایان به این نتیجه می رسیم که حضور همیشگی اعضای دائم در شورای امنیت و برخورداری از حق نابرابر وتو، و تضاد منافع میان اعضا دائم مانع اصلی برقراری و مدیریت صلح توسط شورا در عرصه بین المللی می باشد.

کلیدواژه ها:

شورای امنیت ، حق وتو ، مدیریت صلح ، بحران