نقش وابستگی به تلفن همراه در پیش بینی خودپنداره تحصیلی و اشتیاق به مدرسه در دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی نقش وابستگی به تلفن همراه در پیش­بینی خودپنداره تحصیلی و اشتیاق به مدرسه در دانش­آموزان دوره متوسطه شهرستان ثلاث باباجانی در سال تحصیلی ۹۵- ۱۳۹۴ بود. روش انجام پژوهش، همبستگی و جامعه آماری آن تمام دانش­آموزان دختر و پسر دوره متوسطه شهرستان ثلاث باباجانی بود که ۲۱۰ نفر(۱۰۰ پسر و ۱۱۰ دختر) از آنان بر اساس روش نمونه گیری طبقه­ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه وابستگی به تلفن همراه هیون یونگ کو(۲۰۰۸)، پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یسن چن(۲۰۰۴) و اشتیاق به مدرسه  وانگ و همکاران (۲۰۱۱) استفاده شده است. روایی محتوایی پرسشنامه ها مورد تایید اساتید صاحبنظر قرار گرفته و پایایی آنها به ترتیب ۸۱/۰، ۹۰/۰ و ۸۶/۰ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده از نرم افزارSPSS  و آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی(همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری) استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد که وابستگی به تلفن­همراه با خودپنداره تحصیلی (۴۲۵/۰- r=) و با اشتیاق به مدرسه(۴۵۵/۰-r =) همبستگی منفی و معناداری دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که وابستگی به تلفن­همراه و مولفه­های آن توانایی پیش بینی ۶۸ درصد از تغییرات خودپنداره تحصیلی و ۵۳ درصد از تغییرات اشتیاق به مدرسه را دارد.

کلیدواژه ها:

وابستگی­ به ­تلفن ­همراه ، خودپنداره ­تحصیلی ، اشتیاق ­به ­مدرسه ، دانش­آموز