تجارت جهانی و خودکفایی گندم در جهان

بخش کشاورزی یکی از مهم­ترین بخش­های اقتصاد محسوب می­شود، از این رو خودکفایی در این بخش بسیار حایز اهمیت است. مقاله حاضر به دنبال مطالعه اثرات تاسیس سازمان تجارت جهانی در سال ۱۹۹۵ بر خودکفایی تولید گندم پنج قاره جهان می­باشد و از آن جایی که تجزیه و تحلیل کمی تولید از طریق مقدار بهینه عوامل تولید در کشاورزی، از لوازم اصلی نیل به خودکفایی است، مقایسه تطبیقی سهم عوامل تولید گندم جهان، قبل و بعد از تاسیس سازمان تجارت جهانی از دیگر اهداف مورد بررسی می­باشد. از این رو برای دسترسی به اثرات نهاده ها، دو تابع تولید کاب و داگلاس طی سال های ۱۹۹۵-۱۹۸۱ و۲۰۱۰- ۱۹۹۶ برای کشور­های تولیدکننده گندم جهان به روش داده­های تابلویی برآورد گردیده است. نتایج نشان داد، طی دوره ۳۰ ساله ۲۰۱۰-۱۹۸۰، روند خودکفایی تولید گندم سه قاره آفریقا، آمریکا و آسیا، از ثبات برخوردار بوده است، در حالی که  تاسیس WTO منجر به افزایش اندک در خودکفایی گندم قاره اروپا و کاهش نوسانات خودکفایی گندم قاره اقیانوسیه گردیده است. هم چنین، مشخص گردید که بذر مصرفی گندم قبل از تجارت جهانی و کود شیمیایی بعد از تجارت جهانی بیشترین اثرگذاری را بر عملکرد در هکتار گندم داشته­اند و سهم نهاده نیروی انسانی بعد از تجارت جهانی کاهش و بهره­وری این نهاده افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

تجارت جهانی ، خودکفایی گندم ، تابع تولید ، مشاهدات ترکیبی