بررسی اثرگذاری شاخص های کیفیت محیط زیستی بر توسعه مالی در ایران

بخش مالی نقش مرکزی در رشد و توسعه اقتصادی و همچنین، نقش واسطه­ای در تخصیص منابع به همه بخش­های اقتصاد، از طریق کاهش هزینه­های تامین مالی و نیز تشویق پس­اندازها و استفاده کارا از آن­ها ایفا می­کند. با توجه به گرم شدن کره­زمین و تغییرات آب و هوایی در جهان، همزمان با هدف دستیابی به رشد اقتصادی مطلوب، توجه به حفظ محیط­زیست و کاهش آلاینده­های محیط­زیستی یکی از دغدغه­های سیاست­گذاران است. از این­رو، هدف این مطالعه بررسی رابطه بین شاخص های کیفیت محیط­زیست و شاخص­های توسعه مالی در ایران طی دوره زمانی (۲۰۱۵-۱۹۷۰) با استفاده از الگوی سیستم معادلات به ظاهر نامرتبط (SUR) است. برای این منظور از چهار شاخص کیفیت محیط­زیست شامل تولید محصولات کشاورزی (تولید غلات و دام)، تراکم جمعیت، آلودگی هوا (انتشار دی اکسید کربن) و استفاده از منابع انرژی و هم­چنین، شاخص­های توسعه مالی شامل عرضه گسترده پول، اعتبارات داخلی به بخش خصوصی و شاخص قیمت مصرف­کننده استفاده شد که برای هر یک از شاخص­های توسعه مالی معادله جداگانه تخمین زده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تراکم جمعیت و مصرف انرژی اثر مثبت و معنی دار بر شاخص­های توسعه مالی دارند. از سوی دیگر، انتشار دی اکسید کربن، تولید محصولات کشاورزی و مصرف انرژی سوخت فسیلی اثر منفی و معنی دار دارند. توجه به یافته­های این مطالعه در امر سیاست­گزاری­های بخشی و کاهش آثار تخریب محیط­زیست توسط بخش­های اقتصادی می­تواند نقش مهمی داشته باشد. این نتایج از نظر طراحی سیاست­های مدیریت منابع انرژی و توسعه پایدار مالی و اقتصادی برای سیاست گذاران در کشور حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

ایران ، رگرسیون به ظاهر نامرتبط (SUR) ، شاخص های توسعه مالی ، مدل شاخص های کیفیت زیست محیطی