تاثیر یک دوره تمرین تناوبی با شدت بالا بر پاسخ نشانگرهای التهابی پیشگویی کننده سکته مغزی در مردان میانسال

اهداف: سکته مغزی سومی علت شایع ناتوانی و مرگ می باشد؛ تشخیص و شناسایی به موقع سطوح نشانگرهای التهابی پیشگویی کننده سکته مغزی و اجرای پروتکل مناسب جهت قرارگیری شاخص های مرتبط در وضعیت نرمال، نقش پیشگیرانه ای جهت بروز آسیب های مغزی خواهد داشت؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرین تناوبی با شدت بالا بر پاسخ نشانگرهای التهابی پیشگویی کننده سکته مغزی در مردان میانسال بود. روش ها: به این منظور۳۰ مرد میانسال، در دو گروه (تجربی ۱۵ نفر) با میانگین و انحراف استاندارد سن ۹۹۳/۱±۶۰/۴۰ سال، قد ۰۲۶/۴±۲۷/۱۷۵سانتیمتر، وزن ۲۹۶/۸±۴۰۰/۸۱ کیلوگرم و BMI ۷۵۶/۱±۵۱۱/۲۶ کیلوگرم بر متر مربع و گروه (کنترل ۱۵ نفر) با میانگین و انحراف استاندارد سن آزمودنی ها ۷۹۹/۱±۳۳/۴۱ سال، قد ۳۱۷/۴±۷۳/۱۷۴سانتیمتر، وزن ۶۲۹/۸±۸۰۰/۸۳ کیلوگرم و BMI ۱۸۶/۲±۴۹۷/۲۷ کیلوگرم بر متر مربع، به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با روش آزمایشگاهی مورد مطالعه قرارگرفتند؛ برنامه تمرین تناوبی با شدت بالا، با شدت بالای ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه اجرا شد. سطوح سرمی نشانگرهای التهابی پیشگویی کننده سکته مغزی، ۱۲ ساعت قبل از اولین جلسه ی اجرای پروتکل تمرینی و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در هفته هشتم اندازه گیری شدند؛ از آزمون t وابسته، برای بررسی تغییرات درون گروهی و از آزمون t مستقل برای بررسی تغییرات بین گروهی با سطح اطمینان ۰۵/۰≥ Pاستفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد، ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا تاثیر معنی داری بر روی سطح سرمی شاخص IL-۶ دارد؛ هر چند سطوح سرمی CRP و HCY کاهش یافتند اما از لحاظ آماری معنی دار نبودند و در گروه کنترل بر هیچ کدام از شاخص های پژوهش تاثیر معنی داری یافت نشد؛ همچنین بین گروه تجربی و کنترل بر روی سطوح سرمی شاخص های HCY و IL-۶ تفاوت معنی داری یافت شد. نتیجه گیری: تمرین تناوبی با شدت بالا تاثیر مثبتی بر روی برخی از شاخص های پیشگویی کننده سکته مغزی در مردان میانسال دارد و می تواند نقش پیشگیرانه جهت بروز ایسکمی مغز و استروک داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی با شدت بالا ، ایسکمی ، استروک ، مغز ، مردان میانسال