تکنیکهای جمعآوری آب در مناطق خشک و نیمه خشک

در مناطق خشک و نیمه خشک که بارندگی برای تأمین آب مورد نیاز جوانهزنی و رشد مناسب درختان کافی نیست تکنیکهای جمعآوری آب به کار برده میشود. این تکنیکها به طور معنیداری سرعت استقرار درختان را در مناطق مستعد خشکسالی از طریق تمرکز باران و رواناب افزایش میدهند. جمعآوری آب یک استراتژی سنتی است اما اخیراً برای افزایش تولید محصولات کشاورزی بهبود یافته است. این تکنیکها در پهنه جهانی به دو گروه عمده تقسیم میشوند: 1) جمعآوری آب باران، که رواناب حاصل از باران را جمعآوری میکند و برای آبیاری محصولات کشاورزی، مراتع و درختان استفاده میشود 2) جمعآوری سیلاب که سیلاب رودهای موقتی و رودخانهها را استفاده میکند. از جمله تکنیکهای دسته اول میتوان به بندهای تراز، میکرو آبخیزهای نگاریم، سیستمهای مسکات، بندهای سنگی تراز و برای دسته دوم بندهای تراز در شیبهای مختلف را میتوان نام برد. مقدار و توزیع باران، شرایط توپوگرافی، نوع خاک، گونههای زراعی و عملیات کشت، نوع تکنیک مورد استفاده را تعیین میکند. با توجه به اینکه ایران در اقلیم خشک و نیمه خشک قرار دارد و با کمبود بارندگی مواجه است لزوم استفاده از این تکنیکها جهت مدیریت بهتر روانابها و سیلابها دیده میشود. هدف این مقاله بررسی شرایط و اصول ساختمانی این تکنیکها است

کلیدواژه ها:

جمعآوری آب ، مناطق خشک و نیمه خشک ، میکرو آبخیز نگاریم