بررسی رویکرد معماری چندحسی از طریق مطالعه تطبیقی آثار معماران معاصر

معماری چندحسی به عنوان یکی از رویکردهای قابل توجه در دهه های اخیر سعی دارد زمینه ی حضور انسان در محیط را با بهره مندیاز کلیه حواس فراهم آورده و بودن انسان در جهان را ممکن سازد. یکی از نقدهای مطرح شده درباره معماری معاصر منتج از نگاهمدرن این است که با عدم توجه به بدن انسان مهمترین ویژگی خود یعنی فضای تجربه گرا را از دست داده است. این پژوهش قصددارد از طریق مطالعه مبانی نظری ادراک حسی و چندحسی و همچنین بررسی آثار معمارانی که به این موضوع در طراحی توجهکردهاند به چگونگی تحقق تجربه های چندحسی در معماری بپردازد. در واقع سوال پژوهش این است که طراحان چگونه و از طریقچه روشهایی به ادراک چندحسی در معماری توجه می کنند و چه راهکارهایی برای بهره مندی از حواس انسان در معماری ارائهمیدهند. برای پاسخ به این پرسش، پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی متکی بر مطالعات کتابخانه ای در حوزه ی ادراک چند حسیبه همراه بررسی و تحلیل اندیشه ها و آثار معمارانی چون استیون هال، پیتر زومتور، تادائو آندو و آلوار آلتو از طریق مورد توجهقراردادن نگاه طراح و خوانش آثارشان بهره برده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که در نظر گرفتن مولفه های طراحی همچو نتوجه به ویژگی های طبیعی و اکولوژیکی بستر، استفاده از مصالح بومی در جهت تعامل انسان با محیط و تقویت حس مکان، همچنینتنوع مواد، مصالح و جزئیات کالبدی با درنظرگرفتن بافت و ماهیت مواد، رنگ و شکل، انعکاس صدا و نور در مصالح، توجه به حضورنور و سایه در فضا، حس حرکت در فضا می توان زمینه مشارکت و حضور چندحسی انسان و در نتیجه معماری بدنمند را امکان پذیرکرد. در نهایت نتایج حاصل میتواند به عنوان راهکارهایی برای طراحانی که در پی رویکرد چندحسی در معماری هستند به کارگرفته شود.

کلیدواژه ها:

اثر معماری ، ادراک ، رویکرد چندحسی