تبیین و ارزیابی اهمیت نظریه بینامتنیت در شکل گیری مجموعه های فرهنگی (نمونه موردی، مجموعه های فرهنگی شهر مشهد)

بینامتنیت به معنای ایجاد متنی تازه طبق متون معاصر یا گذشته است. به نوعی می توان این گونه بیان کردکه متنجدید از تعدادی متون متراکم تشکیل شده است که مرز و حد و حدود بین آنها پنهان و ناپیدا شده و ساختارآنتبدیل به فرمی تازه شده است به گونه ای که از متون قبلی چیزی جز ماده آن باقی نمانده است وریشه آن در متنجدید پنهان شده و تنها افراد خبره می توانند آن را تشخیص دهند از گذشته تا به امروز انسان به عنوان موجودیاجتماعی نیازمند حضوردراجتماع و برقراری تعاملات اجتما عی است.به این ترتیب برای رفع نیازهای خود نیازمند حضوردر فضایی می باشد که امکان معاشرت وتعامل اجتماعی برای او فراهم باشد. بنا براین مجموعه های فرهنگی به علت تنوعبرنامه ها و برخورداری از سایر عملکردها زمینه مناسبی برای حضور در اجتماع می باشد همچنین می تواند مکانیمناسب برای رفع نیازهای فرهنگی ، ایجاد فعالیت هایی که موجب سرگرمی ، رشد فکری و جسمی افراد می شود نیزباشد. نتایج به دست آمده نشان می دهد اگر شرایط بینامتنیت رعایت شود فرهنگسرا می توانند تبدیل به مکان هاییشود که تعاملات اجتماعی میان اقوام با فرهنگ های مختلف صورت بگیرد و مردم از حالت فردگرایی به اجتماع پذیریتغیر جهت دهند. امروزه به علت کمبود فضاهای جمعی و مجموعه های فرهنگی ، تعاملات اجتماعی مردم در عرصه هایعمومی و ارتباط با یکدیگر کمرنگ شده است . افزایش فرهنگسرا های مناسب در بلوغ اجتماعی و تکامل شخصیتی افرادتاثیر به سزایی دارد. ارزیابی اهمیت نظریه بینامتنیت در شکل گیری مجموعه های فرهنگی می تواند کمک قابل توجهیبه برنامه ریزان این حیطه در جهت رونق فضاها و مجموعه های فرهنگی و جمعی فراهم آورد. بینامتنیت به دنبال آن میباشد که تغییر چشمگیری در شخصیت فرهنگسراهای شهر مشهد ایجاد کند تا فرصتی طلایی برای آینده محیا کند. اینتحقیق با هدف مطالعه ادبیات علمی درباره بینا متنیت در دسته پژوهش های کیفی طراحی شده است.

کلیدواژه ها:

مجموعه های فرهنگی ، بینامتنیت ، بینابین ، فرهنگ