تدوین راهنما طراحی محلات شهری به منظور ارتقا تاب آوری فرهنگی وفضایی (نمونه موردی: محله تاریخی نوغان در مشهد)

سوانح طبیعی که جزیی از فرآیند زندگی بشر به شمار می رود و هر روزه بر تعداد و تنوع آنها افزوده می شود،به عنوان چالشی اساسی در جهت نیل به توسعه پایدار جوامع انسانی مطرح می باشند. از اینرو در حال حاضردیدگاه غالب از تمرکز بر روی صرفا کاهش آسیب پذیری به افزایش تاب آوری در مقابل سوانح تغییر پیدا کردهاست. در این میان، تاب آوری به عنوان میزان تخریب و زبانی که یک سیستم قادر است جذب کند بدون آنکهاز حالت تعادل خارج شود، تعریف می شود. اما انچه حائز اهمیت است، در دهه های اخیر خطر پذیری شهرهایبزرگ ایران به ویژه کلان مشهد که بر روی گسل ها یا در مجاورت آن ها ساخته شده و در معرض خطر زلزلهقرار دارند هدف از پژوهش شناسایی راهکارهای ارتقای تاب آوری فضایی فرهنگی در محلات شهری به وسیله -طراحی شهری در محله نوغان در شهر مشهد است، لذا ابتدا شاخص های مرتبط با تاب آوری فضایی فرهنگی -شناسایی گردید، و عوامل موثر بر تاب آوری شناسایی و تعریف عملیاتی شدند، سپس برای رسیدن به اینهدف پس از تهیه مدل مفهومی تحقیق پرسشنامه ای طراحی گردید و ساکنین نوغان در مشهد مورد ارزیابیقرار گرفته است. نتایج بیانگر آن است که در محله نوغان شاخص های هویت اجتماعی به دلیل مهاجرتساکنین رو به تضعیف است و در بعد تاب آوری فضایی نیازمند همکاری دوسویه میان ساکنین و مدیریتشهری است، همچنین به جهت ارتقا تاب آوری سیاست های طراحی پیشنهاد گردیده است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سوانح طبیعی ، طراحی شهری ، هویت اجتماعی ، مدیریت شهری.