شناخت و ارزیابی شاخص های موثر بر ارتقاء تعاملات وپایداری اجتماعی درخیابان های پیاده مدار با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی AHPنمونه موردی: (خیابان سپه سالار) و (خیابان سبزه میدان) قزوین

شهرها، به شدت تحت سلطه ماشین درآمده است. شکل گیری و توسعە اغلب فضاهای شهری، خیابان ها و امروزه حتی کوچه ها، درشهرهای جدید ایران، بر مبنای مقیاس سواره و مسائل مربوط به ترافیک است.محورهای باریکی که در حاشیە محورهای سواره در خیابانهای شهری به عنوان «پیاده راه» وجود دارد، گویی پسمانده هایی از فضای اصلی سواره است که فقط برای ترددهای ضروری شهروند پیاده باقی مانده است. قزوین یکی از شهرهای ایران است که پیاده مداری در برخی از فضاهای شهری و خیابانهای آن، به طور نسبی وجود دارد. خیابان «سبزه میدان» و خیابان «سپه سالار» به عنوان محور تاریخی و به عنوان بخشی از دولتخانه صفوی ، نخستین خیابان طراحی شده ایران در عصر صفوی بزرگترین و مهمترین فضای شهری تاکنون که دارای ساختاری پیاده مدار و یکی از ارکان هویتشهری و پایداری اجتماعی شهر قزوین هستند .از جمله ویژگی های فضاهای شهری پیاده مدار حس تعلق،خاطره انگیزی،هویت اجتماعی و تاریخی، مسیر پیاده و دوچرخه ، امنیت اجتماعیو روانی ،کیفیت مبلمان و علایم شهری ،پویایی و سر زندگی، را در خود دارد .این ویژگی های پیاده مدارانه تاثیر بسیار زیادی بر شکلگیری کیفی و کمی انواع تعامل اجتماعی و ارتقا کیفیت زندگی شهروندان دارد.در این پروژه که هدف آن شناخت و ارزیابی شاخص هایموثر بر ارتقاء تعاملات اجتماعی در خیابان های پیاده مدار با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی AHP است ،سعی شده نخست به بررسیمفهوم پیاده محوری و پایداری وتعاملات اجتماعی در شهر سازی و شناسایی شاخصه های آنها در فضای شهری پرداخته شود و سپس بانگاهی به سیر تاریخی و شکل گیری تحولات ، آن را مورد کشف و بازشناسی قرار دهیم .این مقاله راهکارهایی را برای بهبود کیفیت فضایشهری و تعاملات اجتماعی خیابان های سپه سالار و سبزه میدان قزوین به عنوان الگوی مناسب برای پایداری اجتماعی فضا های شهریپیاده مدار در میان شهر های ایران ارائه داده است

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، تعاملات اجتماعی ، تحلیل سلسه مراتبی ، خیابان های سبزه میدان و سپه