اثرگذاری ترکیب ساختمان های مجتمع مسکونی با بافت زمینه مبتنی بر افزایش کیفیتمحیطی برای ساکنان

افزایش کیفیت محیطی در مجتمعهای مسکونی گامی بلند به سوی ارتقای رضایت استفاده کنندگان از محیط است. یکیاز ابعاد افزایش کیفیت محیطی ترکیب ساختمان با بافت زمینه است که می تواند محیط را به محیطی جذاب و در خور ساکنانتبدیل کند. آسایش راحتی افراد در این مجموعه ها بازتابی از کیفیت زندگی و آرامش آنها در داخل و خارج از فضاهای سکونتاست. بنابراین، هدف این تحقیق ارزیابی عملکرد مولفه های آسایش راحتی در محیط است. در این ارتباط دو معیار کلی نشاطو تعاملات اجتماعی در محیط مجتمع مسکونی و نقش بافت مجتمع مسکونی و ترکیب آن با زمینه در سلامت ساکنان موردبحث قرار گرفته است. برای رسیدن به اهداف پژوهش حاضر از روش اسنادی، میدانی، مطالعه مقالات و متون معتبر در زمینهپژوهش استفاده شده است. نتیجه این مطالعه نشان داد که عوامل متعددی در تبیین معیارهای ارتقا دهنده سلامت شهروندانبه کمک طراحی در محیط می باشد که ارتباط مستقیمی با افزایش کیفیت مجتمع های مسکونی دارد. عواملی از قبیل پیاده راه ها،فضاهای استراحت، ترکیب فضاهای متنوع و جذاب با کاربری های اقامتی از جمله موارد مهمی است که در ارتقا کیفیت موثراست.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، بافت زمینه ، کیفیت محیطی ، آسایش ساکنان