بررسی نقش بافت فرسوده در حفظ هویت مکانی و تاریخی شهرها

بافت های قدیمی شهرها به واسطه دیرینگی بناهای ارزشمند تاریخی و وجود عناصر معماری آمیخته با هنر و هویت بناها ارتباط گسترده ای با فرهنگ یک جامعه و تاثر از ساختارهایی با کاربری های منحصربه فرد فضایی و عملکردهای مختلف سنجیده میشود. احیاء و سازماندهی سازگار با مرمت اصولی ابنیه های تاریخی در کالبد بافت های فرسوده شهری می تواند باعث رونق صنعت گردشگردی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی با باز زنده سازی و نوسازی در حفظ و حفاظت با هویت اصلی بناها و میراث معماری و شهرسازی میتوان جستجو کرد.شهر به عنوان عالی ترین نمود تمدن بشری، نقش اساسی در ایجاد محیط شهری مطلوب برای تمام شهروندان را دارد .کیفیت محیط شهری مطلوب، تحت تاثیر عوامل و معیارهای مختلف می باشد که بطور عمده می توان عوامل کالبدی -فضائی، زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی را نام برد که هر یک نیز، متشکل از معیارهای مختلفی می باشند .بافت فرسوده شهرها از جمله مناطق شهری می باشند که آهنگ تحوالت کالبدی و رونق اقتصادی - اجتماعی آن ها با سایر نقاط شهری مطابقت ندارد. مقاله حاضر با هدف بررسی نقش هویت شهری در بافت فرسوده شهر می پردازد. با نگاهی به بافت های فرسوده و تاریخی شهری ، این نکته مشهود است که شکل گیری و حیات آن ها در تداومی تاریخی ، فرهنگی ، اجتمایی و محیطی به صورت هماهنگ و منسجم عیان گردیده است . ساکنان این بافت ها هویت خود را از طریق ارتباطات اجتماعی و مشارکت در ایجاد این فضاهای ماندگار دریافت می نموده اند . تاثیر چنین مکان های ماندگاری در شکل دهی به هویت فردی و اجتماعی ساکنان ، در مقطعی از حیات خود بر اثر تحولات اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی در نتیجه ورود تکنولوژی های جدید ، جهانی شدن و تراکم فضا-زمان ، کم رنگ شده است . در این مقاله ، کوشش شده با شناخت ماهیت هویت و مکان ، یا بهره گیری از رویکردی پدیدار شناسانه ارتباط میان ان ها با نگاهی به بافت های مورد مدافع قرار گیرد و مدل مفهومی چگونگی شکل گیری هویت مکانی در ان ها ارائه گردد .

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، هویت مکانی ، هویت تاریخی