چگونه توانستم اختلال نارسانویسی پارسا، دانش آموز کلاس چهارم را بهبود ببخشم ؟

پژوهش حاضر، به منظور بهبودی و رفع اختلال نارسانویسی پارسا، دانش آموز پایه چهارم دبستان شهید خداداد زارع روستای گل بابکان شهرستان رستم صورت گرفته است . در این مطالعه به بررسی اختلال نارسانویسی این دانش آموز که به علت ناتوانی در گرفتن مناسب مداد در دست ، ضعف در عضلات دست و ... بوجود آمده بود، پرداخته شده است . هدف از انجام این پژوهش ، هدایت دانش آموز جهت بهبودی و رفع اختلال ذکرشده بود. این پژوهش ، کیفی و از نوع اقدام پژوهی بود و داده ها از طریق مشاهده، مصاحبه با والدین ، جلسه با همکاران و متخصصان امر و جستجو در پایگاه های اطلاعاتی خارجی نظیر آی اس آی۱، ابسکو۲، اریک ۳، امرالد۴، ساینس دایرکت ۵ و پایگاه های اطلاعاتی داخلی نظیر بانک مقالات نشریات کشور۶، پایگاه اطلاعات پژوهشی جهاد دانشگاهی ۷، مرکز مدارک و اطلاعات علمی ایران۸، نورمگز۹ و سیویلیکا۱۰ جمع آوری شد. در نتیجه جمع آوری اطلاعات، علت این امر، عمدتا به دلیل مهارت حرکتی پایین دانش آموز تشخیص داده شد. در مرحله بعد، راهکارهایی مناسب ، از جمله »یک سری خطوط موازی با فاصله های کم و زیاد رسم شد و از دانش آموز خواسته شد تا وسط هر دو خط موازی، یک خط راست رسم کند.«، »یک سری شکل هندسی رسم شد و در کنارشان، همان شکل ها به صورت نقطه چین کشیده شد و از دانش آموز خواسته شد نقطه چین ها را به هم وصل کند و در نهایت آنها را به طور کامل رسم نماید.«، »تعدادی اعداد، حروف و کلمات به صورت کامل نوشته شد و در کنارشان، همان اعداد، حروف و کلمات، به صورت ناقص نوشته شد و از دانش آموز خواسته شد آنها را کامل کند« و »دو نوار موازی با فاصله مناسب روی کاغذ چسبانده شد و از دانش آموز خواسته شد بین آن دو نوار بنویسد.« در طول سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ ارائه شد. نتایج نشان داد که این دانش آموز که در ابتدای سال تحصیلی از اختلال نارسانویسی رنج می ب رد،موفق به بهبود اختلال نارسانویسی تا پیش از پایان سال تحصیلی گردید.

کلیدواژه ها:

اختلالات یادگیری ، اختلال دیکته نویسی ، اختلال نارسانویسی ، پایه چهارم ، دبستان ، اقدام پژوهی .