بررسی رابطه بین تحصیل گریزی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول چابهار

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تحصیل گریزی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول چابهار بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان متوسطه اول به تعداد ۹۵۶ نفر می باشند. با توجه به جدول مورگان بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد ۲۷۴ نفر (دختر ۱۳۱ نفر و پسر ۱۴۳ نفر پسر) انتخاب شد. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه تحصیل گریزی خرمائی و صالحاردستانی ( ۱۳۹۵) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴) می باشد. ضریب اعتبار پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ در تحصیل گریزی ۰/۸۳ و پرسشنامه سازگاری تحصیلی ۰/۷۹ به دست آمد و پایایی تایید گردید. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرمافزار SPSS ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین تحصیل گریزی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول چابهار رابطه منفی و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تحصیل گریزی ، سازگاری تحصیلی ، دانش آموزان.