نقد و بررسی رمان کوچه ی ابرهای گمشده از کوروش اسدی

کوروش اسدی زاده ی ۱۸ مرداد ۱۳۴۳ در آبادان است . پس از مهاجرت به تهران، در دوره ی دبیرستان علاوه بر نوشتن ، به طورجد ی شروع به خواندن ادبیات کرد. در سال ۱۳۶۶ یا ۱۳۶۷ اولین داستانهای جد ی اش را نوشت که بعدها مجموعه داستان شد. مجموعه داستانهای کوتاه پوکه باز( شامل ده داستان)،باغ ملی (شامل هشت داستان) و گنبد کبود (شامل هشت داستان)، از مجموعه داستانهای کوتاه اوست . آخرین کار او، کوچه ی ابرهای گمشده می باشد. این رمان،داستان سرگردانی و سرگشتگی شخصی ت هاست . کوچه ی ابرهای گمشده دوره ی معاصر تاریخ ایران را، که بستر حوادث معتد د است ، به تصویر می کشد. از ویژگی اصلی این رمان زبان تصویری و استفاده از امکانات زبانی است . این اثر، رمانی است که عصارهی تمام آنچه شاخصه های داستان نویسی اسدی بود به بهترین وجه در آن جلوه کرد. رمانی با ساختار و طرح و توطئه ای محکم ، روایت غیر خطی ، کاربرد هوشمندانه و زبان آهنگین که در آن مکالمه ای هم با تاریخ صورت گرفته بود بی آنکه ادبیات اسدی به تاریخ باج بدهد و رمان را به خدمت آن درآورد. آنچه در این مقاله بدان اشاره شده، نقد و بررسی رمان مذکور می باشد.

کلیدواژه ها:

کوروش اسدی ، کوچه ی ابرهای گمشده ، رمان ، تحلیل .